តើអ្នកនឹងធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីលក់ក្រាសសិតសក់ឱ្យព្រះសង្ឃ?
រឿងនេះត្រូវបានប្រែសម្រួលបន្តពីគេហទំព័របរទេសដូចតទៅ៖ មានបុគ្គលិកផ្នែកទីផ្សារ ៣នាក់ បានដាក់ពាក្យសុំធ្វើការងារនៅក្រុមហ៊ុនមួយ។ ក្រោយការសម្ភាសន៍អ្នកទាំង៣ ត្រូវឆ្លងកាត់វិញ្ញាសារដ៏លំបាកមួយ គឺ “លក់ក្រាស់សិតសក់ឲ្យព្រះសង្ឃ” ហើយពួកគេមានរយៈពេលតែបីថ្ងៃគត់។ អ្នកដែលលក់បានច្រើនជាងគេ នឹងត្រូវជ្រើសរើសធ្វើជាបុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុន។
បន្ទាប់ពី ៣ថ្ងៃ កន្លងផុតទៅ អ្នកទាំងបីបានត្រលប់មកវិញជាមួយលទ្ធផលប្លែកៗគ្នាដូចខាងក្រោម៖
បេក្ខជនទី១ បាននិយាយថា “ខ្ញុំបានប្រកាសលក់ក្រាសសិតសក់តែ ព្រះសង្ឃមិនសប្បាយចិត្ត និងបានស្តីបន្ទោសឲ្យខ្ញុំថាខ្ញុំចំអកឱ្យពួកគាត់។ ឃើញស្ថានភាពបែបនេះ ខ្ញុំក៏ឈប់លក់ ហើយដើរចេញពីព្រះសង្ឃនោះទៅ។ ប៉ុន្តែនៅតាមផ្លូវមកផ្ទះវិញ ខ្ញុំបានឃើញនេនតូចដែលកំពុងអេះរមាស់ស្បែកព្រះកេស ខ្ញុំក៏បានណែនាំឲ្យកូននេនទិញក្រាស់ទៅ ព្រោះអាចជួយអេះរមាស់គាត់បាន ហើយលោកនេនក៏បានទិញក្រាស់មួយ។”
បេក្ខជនទី ២ បាននិយាយថា “ខ្ញុំធ្វើល្អប្រសើរជាងអ្នក។ ខ្ញុំបានលក់ក្រាស់ចំនួន ១០។” អ្នកសម្ភាសន៍ក៏សួរទាំងភ្ញាក់ផ្អើលថា “តើអ្នកលក់ដោយរបៀបណា?” បេក្ខជនទី២ តបថា “ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាអ្នកដែលមកកាន់ព្រះវិហារ សក់រញ៉េរញៃគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ ដោយសារតែខ្យល់ខ្លាំងពេលដែលពួកគេបានដើរមកព្រះវិហារ។ ខ្ញុំក៏បានបញ្ចុះបញ្ចូលព្រះសង្ឃឲ្យទិញក្រាស់ទុកឱ្យភ្ញៀវទុកសិតសក់ឲ្យមានរបៀប ដើម្បីបង្ហាញពីការគោរពពេលថ្វើការបួងសួង។”
បេក្ខជនទី៣ ឆ្លើយថា “ខ្ញុំបានលក់ច្រើនជាងពួកគេទាំងពីរ។” អ្នកសម្ភាសន៍ក៏សួរថា “តើអ្នកលក់បានប៉ុន្មាន?”
“លក់បាន១០០០ក្រាស់” បេក្ខជនទី៣ តប។ “អូ! តើអ្នកបានធ្វើដូចម្តេច?” អ្នកសំភាសន៍សួរដោយចង់ដឹងខ្លាំង!
“ខ្ញុំបានទៅប្រាសាទធំបំផុតមួយ ដែលលោកចៅអធិការនៅទីនេះ មានការសន្ដោសខ្លាំង។ ខ្ញុំបានស្នើលោកចៅអធិការគួរតែផ្តល់ជូនបរិស័ទទាំងនោះនូវវត្ថុសក្តិសិទ្ធិ ឬ ពាក្យជូនពរសម្រាប់ពួកគេ។ ខ្ញុំបានបង្ហាញគាត់ថា ខ្ញុំមានក្រាស់ឈើដែលខ្ញុំបានឆ្លាក់ពាក្យជូនពរ និង ប្រាប់គាត់ថា បើប្រគេនក្រាសនេះទៅ ពួកបរិស័ទនឹងប្រើក្រាស់នេះរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីរំលឹក ឬបួងសួងសុំសេចក្តីសុខ។ លោកចៅអធិការពេញចិត្តនឹងគំនិតនេះ និងបានកម្ម៉ង់ក្រាស់ចំនួន ១០០០ ក្រាស់។”
“អ្នកពិតជាសំណាងមែន” បេក្ខជនម្នាក់បាននិយាយ!
អ្នកសម្ភាសសន៍តបវិញថា “មិនមែនអញ្ចឹងទេ។ គាត់មានផែនជាមុនរួចស្រេចហើយ ដែលគាត់ឆ្លាក់នៅលើក្រាស់មុននឹងទៅជួបចៅអធិការ។ បើទោះជាព្រះសង្ឃនៅវត្តនោះមិនត្រូវការក្រាស់ វត្តដទៃប្រាកដជាត្រូវការ។”
“មានជាច្រើនទៀត” បេក្ខជនទីបីបន្ត។ “ខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅព្រះវិហារកាលពីម្សិលមិញ ជួបជាមួយចៅអធិការ ហើយលោកបាននិយាយថា ភ្ញៀវជាច្រើនបានប្រាប់មិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេអំពីក្រាស់សិតសក់ដែលមានពាក្យជូនពរនោះទៀតផង។”
ឥឡូវនេះមនុស្សកាន់តែច្រើនមកកាន់វិហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយអ្នកទាំងនោះបានមកសុំទិញក្រាស់សិតសក់ និងបរិច្ចាគដល់វិហារវិញផងដែរ។
ព្រះវិហារនេះមានការពេញនិយមច្រើនជាងមុន ហើយចៅអធិការបាននិយាយថាក្រាស់ដែលកម្ម៉ុង់លើកមុនជិតអស់ហើយ ហើយនឹងត្រូវការកម្ម៉ុង់បន្ថែមច្រើនទៀត។
តម្លៃអប់រំ៖ បញ្ហាឬក៏កិច្ចការខ្លះ គ្រាន់តែឮភ្លាមក៏គួរឱ្យខ្លាចបាត់ទៅហើយ និងហាក់គ្មានសង្ឃឹមសូម្បីបន្តិច។ តួយ៉ាង មុនពេលយើងអានរឿងនេះ យើងប្រាកដជាសួរទៅវិញថា តើការលក់ក្រាសសិតសក់ឱ្យព្រះសង្ឃនេះជាការធ្វើតេស្ដចិត្តសាស្ដ្រឬយ៉ាងណា? តែតាមពិតវាជាបេសកកម្មជំនួញមួយដែលអាចទៅរួច។
បើអ្នកគិតឱ្យយូរបន្តិច អ្នកនឹងអាចគិតដូចបេក្ខជនទី១ ដែលអាចលក់ក្រាសឱ្យលោកនេនយកអេះក្បាល។ តែបើគិតឱ្យជ្រៅបន្តិចអ្នកអាចនឹកឃើញដូចបេក្ខជនទី ២ ដោយអាចលក់ក្រាសឱ្យព្រះសង្ឃដើម្បីប្រគេនបន្តដល់ពុទ្ធបរិស័ទសិតសក់សម្ដែងការគោរព។ ហើយបើអ្នកគិតកាន់តែជ្រៅទៀត អ្នកនឹងអាចនឹកគិតដល់វិធីដ៏អស្ចារ្យរបស់បេក្ខជនទី ៣ ដែលអាចបង្កើតជាទីផ្សារដ៏ធំនិងយូរអង្វែងមួយនៅក្នុងវត្តនោះ ដែលចំណេញដល់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធទាំងឡាយ។
នេះបង្ហាញថារាល់បញ្ហា បើទោះបីជាលំបាកនិងមើលទៅគួរឱ្យខ្លាចយ៉ាងណា ក៏មានច្រកចេញរបស់វាដែរ។ អ្វីដែលសំខាន់ស្ថិតត្រង់ថាយើងព្យាយាមរកច្រកចេញទេ? ព្យាយាមខ្លាំង និងដោយភាពវ័យឆ្លាតប៉ុណ្ណា? ប្រើពេលលើវាច្រើនប៉ុណ្ណា? និងមានភាពអត់ធ្មត់បត់បែនខ្លាំងប៉ុណ្ណា។
អត្ថបទទាក់ទង