រឿងខ្លី៖ ព្យួរកណ្តឹង
គ្រាមួយ មាននិស្សិតម្នាក់ ដែលតាមពិតទៅ គេមិនសូវជាបានរៀនសូត្រជ្រៅជ្រះណាស់ណាទេ តែគេមានជំនាញម្យ៉ាង គឺជជែកដេញដោល និងផ្ចាញ់ផ្ចាល។
ថ្ងៃមួយនិស្សិតនោះ ជួបលោកគ្រូម្នាក់ ឈ្មោះ អាយជឺ គេសួរទៅអាយជឺថា៖
ហេតុអីបានជាគេព្យួរកណ្ដឹងនៅក្រោមរទេះសេះ និងក្រោមកសត្វអូដ្ឋ? អាយជឺ ថា “រទេះសេះ និងអូដ្ឋសុទ្ធតែមានរាងធំៗ បេីធ្វេីដំណេីរជួបគ្នាតាមផ្លូវតូចចង្អៀត វាពិបាកនឹងជៀសគ្នា ឬជួនកាលអាចជល់គ្នាផងក៏មាន ដូច្នេះទេីបគេព្យួរកណ្ដឹងឱ្យឮសូរពីចម្ងាយ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការដឹងគ្នា និងជៀសគ្នាបានងាយ។”
មិនរង់ចាំ អាយជឺ និយាយចប់ទេ គេសួរបន្ថែម៖
ប៉ុន្តែ នៅលេីចេតិយ ម៉េចក៏មានព្យួរកណ្ដឹងដែរ? ចេតិយ នៅតែមួយកន្លែង មិនចាំបាច់ត្រូវជៀសនឹងអីផង។
អាយជឺ តបទាំងមិនពេញចិត្តថា “ឯងមិនដឹងទេឬ ថាចាបវាតែងធ្វើសម្បុកនៅទីខ្ពស់ៗ កាលណាវាជុះអាចម៍ ទីនោះក៏ស្មោកគ្រោក ហើយពិបាកនឹងសម្អាត ទេីបគេព្យួរកណ្ដឹង កាលណាវាហេីរមកប៉ះ នឹងឮសូរ ហេីយភ័យ មិនហ៊ានធ្វើសម្បុកនៅទីនោះ អត់មានទាក់ទងនឹងកណ្ដឹងក្រោមរទេះសេះនោះទេ។”
និស្សិតដែលមិនសូវដឹងអ្វីគួរ ឬមិនគួរនោះ បានសួរទៀត៖
ហេតុអីបានជាជាប់នឹងជេីងសត្វស្ទាំង ដែលព្រានព្រៃប្រេីសម្រាប់ដេញចាប់សត្វ មានព្យួរកណ្ដឹងតូចៗដែរ? ឬមួយគេខ្លាចចាបមកធ្វើសម្បុកនៅកន្ទុយវា?
អាយជឺ គ្រវីក្បាលហួសចិត្ត “យេីងគិតថាឯង រៀនសូត្រមកបានច្រើនគួរសមដែរ ប៉ុន្តែធ្វើពេីជាល្ងេី ដូចមនុស្សអត់ខួរ ឬមួយខួរក្បាលឯងវាខូច? សត្វស្ទាំងដែលគេប្រេីចាប់សត្វ ច្រើនតែបោះពួយតាមគុម្ពោតព្រៃ ចូលក្នុងព្រៃរបោះញឹកញាប់ ហើយខ្សែដែលចងជេីងវា អាចទាក់នឹងមែកឈេី ដោះជាប់មិនចេញ ស្ទាំងវានឹងប្រឹងទទះស្លាប កណ្ដឹងចងជេីងវានឹងឮសូរ ម្ចាស់វាអាចរកវាស្រួល មិនទាក់ទងអីនឹងចាបធ្វើសម្បុកនោះទេ!”
និស្សិតនោះនៅតែមិនព្រមឈប់ដេញដោល គេចំអកទៅ អាយជឺ ៖
ក្នុងក្បួនហែសព ខ្ញុំឃេីញមនុស្សម្នាក់ដេីរអង្រួនកណ្ដឹង សូត្រធម៌ នៅពីមុខក្បួនហែ ពីមុនខ្ញុំមិនដឹងថាគេធ្វើដេីម្បីអ្វីទេ ទាល់តែពេលនេះ ទេីបដឹងថា គេខ្លាចទាក់ជេីងនឹងមែកឈេីសោះ!
ទ្រាំលែងបាន អាយជឺ តបទៅនិស្សិតនោះទាំងក្រេវក្រោធថា៖
អ្នកអង្រួនកណ្ដឹង គឺជាអ្នកនាំផ្លូវមនុស្សស្លាប់! ព្រោះមនុស្សដែលស្លាប់នោះ កាលពីនៅរស់ គាត់តែងចូលចិត្តសួរដេញដោល និងផ្ចាញ់ផ្ចាលអ្នកដទៃ ពិបាកនឹងតម្រូវឱ្យត្រូវចិត្តណាស់! ហេតុនេះ ទេីបគេអង្រួនកណ្ដឹងឱ្យវិញ្ញាណខ្មោចនោះវាបានស្ងប់ ក្រែងលោមិនបានទៅចាប់ជាតិថ្មី!
គតិអប់រំ៖ ការដេញដោលផ្ចាញ់ផ្ចាល គឺជាទង្វើខាតបង់ពេលវេលា ខូចទាំងអារម្មណ៍ ធ្វើឱ្យរង្គោះរង្គើដល់អធ្យាស្រ័យ មិត្តភាព និងសង្គម ប្រសិនបើអាចជៀសវាងបាន គឺជាការប្រសេីរបំផុត។
ដកស្រង់ និងសម្រួលពីសៀវភៅប្រាជ្ញាជីវិត
One thought on “រឿងខ្លី៖ ព្យួរកណ្តឹង”