ទ្រឹស្តីនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាពដែលមានភាពពេញនិយម

ការណែនាំអំពីការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព (Introduction to Organizational Communication)

ការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាពដែលដើរតួជាវិស័យមួយ បានរីកចម្រើនយ៉ាងធំធេងក្នុងវិសាលភាព និងស៊ីជម្រៅនារយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ។ ស្របជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃសាជីវកម្ម និងវិធីគ្រប់គ្រងនៃការធ្វើអាជីវកម្ម វាបានក្លាយជាបទដ្ឋានសម្រាប់អ្នកទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រងដើម្បីកំណត់ពីរបៀប អ្វី និងមូលហេតុដែលអង្គភាពគួរតែជាមធ្យោបាយរបស់វា។ ដូច្នេះហើយ ទើបមានអ្នកអនុវត្តការគ្រប់គ្រងជាច្រើន បានដាក់ចេញនូវទស្សនៈរបស់ពួកគេ និងដាក់ទ្រឹស្តីទៅលើទ្រឹស្តីនៃការគ្រប់គ្រង។

ភាពលេចធ្លោក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនេះមាន Max Weber, Philip Tompkins និង George Cheney ដែលរួមជាមួយ Stanley Deetz បានត្រួសត្រាយលើវិស័យសិក្សាការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព។ អត្ថបទ ឬមេរៀននេះ ប្រៀបធៀប និងបដិសេធផ្ទុយពីការរួមចំណែករបស់អ្នកជំនាញទាំងនេះចំពោះសិល្បៈ និងវិទ្យាសាស្ត្រនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព។

មុនពេលចាប់ផ្តើមការពិភាក្សាលម្អិត វាជាការពាក់ព័ន្ធក្នុងការកត់សម្គាល់ថា ការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព ពិតជាពាក់ព័ន្ធ និងមានសារៈសំខាន់សម្រាប់សាជីវកម្មទូទាំងពិភពលោក ដោយសារការប្រាស្រ័យទាក់ទងកំណត់ការលើកឡើងរបស់អង្គភាព និងកំណត់ភាពជោគជ័យ ឬរឿងរ៉ាវផ្សេងៗទៀតរបស់ក្រុមហ៊ុន។

ទ្រឹស្តីអង្គភាពបែបក្លាសិករបស់ Weber នៃរចនាសម្ព័ន្ធថេរ (Weber’s Classic Organizational Theory of Fixed Structures)

Max Weber ជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៃការសិក្សាអង្គភាព។ ទ្រឹស្តីរបស់គាត់អំពីអង្គភាពការិយាធិបតេយ្យ គឺជាការប៉ុនប៉ងដំបូងដើម្បីកំណត់រចនាសម្ព័ន្ធអង្គភាព និងផ្តល់អត្ថន័យដល់ដំណើរការប្រាស្រ័យទាក់ទងដែលកើតឡើងនៅក្នុងអង្គភាព។

ទ្រឹស្ដី Weberian ប្រកាន់ខ្ជាប់ថា អង្គភាពបានកំណត់តួនាទី និងទំនួលខុសត្រូវយ៉ាងច្បាស់លាស់ ហេតុដូច្នេះហើយការប្រាស្រ័យទាក់ទងមានលក្ខណៈឋានានុក្រម រចនាសម្ព័ន្ធ និងច្បាស់លាស់។ មិនមានវិសាលភាពសម្រាប់ភាពយល់ច្រឡំនៅក្នុងសារដែលត្រូវបានផ្ញើពីថ្នាក់កំពូលទេ (ទ្រឹស្តីពីលើចុះក្រោម) ដូច្នេះហើយ អង្គភាពនានាមានម៉ាស៊ីនតឹងរឹងដូចជារចនាសម្ព័ន្ធ ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗចូលរួមចំណែកតាមតួនាទី និងទំនួលខុសត្រូវដែលបានកំណត់ និងច្បាស់លាស់។

ជាការពិតណាស់ ការវិភាគរបស់ Weberian ផ្តល់កន្លែងលេចធ្លោមួយសម្រាប់គុណសម្បត្តិ និងរបៀបដែលអង្គភាពធ្វើការ គឺដោយការបែងចែកការងារទៅតាមសមត្ថភាព និងអតីតភាពដែលកំណត់ដោយសញ្ញាណថេរនៃគោលគំនិតទាំងនេះ។

ទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រងអង្គភាពរបស់ Tompkins និង Cheney (Tompkins and Cheney’s Organizational Control Theory)

ទ្រឹស្ដីការគ្រប់គ្រងអង្គភាពរបស់ Tompkins និង Cheney គឺជាការបន្ថែមចំពោះទ្រឹស្តី Weberian ដែលបានអនុវត្តចំពោះអង្គភាពដែលកំពុងផ្លាស់ប្តូរពីរបៀបការិយាធិបតេយ្យ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានលក្ខណៈពេញលេញនៅឡើយ។ ទ្រឹស្ដីនេះចាត់ទុកថា មានការគ្រប់គ្រងបួនប្រភេទដែលកំណត់ពីរបៀបដែលអង្គភាពអនុវត្តអំណាចនៅខាងក្នុង ហើយពួកវាមានដូចជា លក្ខណៈសាមញ្ញ បច្ចេកទេស ការិយាធិបតេយ្យ និងការព្រមព្រៀងរួម។

តាមមធ្យោបាយមួយ ការគ្រប់គ្រងទាំងបួនប្រភេទនេះ ត្រូវបានកំណត់ទៅតាមការវិវត្តនៃអង្គភាព ពីគំរូអង្គភាពសាមញ្ញបំផុត ទៅជាការិយាធិបតេយ្យសុទ្ធសាធ រហូតដល់បច្ចេកទេសហួសហេតុ ហើយចុងក្រោយជាអង្គភាពដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាដឹងពីអ្វីដែលរំពឹងទុកពីគាត់ និងមានគោលបំណងចំពោះបេសកកម្ម និងចក្ខុវិស័យរបស់អង្គភាពដែលត្រូវបានគូសវាសយ៉ាងច្បាស់លាស់នៅក្នុងខ្លួនពួកគេ។ ចំណុចនៅទីនេះគឺថា Tompkins និង Cheney ដាក់គំរូមួយដែលការគ្រប់គ្រង និងការប្រាស្រ័យទាក់ទង គឺច្រើនជាងអ្វីដែល Weber បានគិត និងតិចជាងអ្វីដែលអ្នកទ្រឹស្តីក្រោយសម័យទំនើបនិយាយអំពីការគ្រប់គ្រង និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព។

ទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រងនិយមរបស់ Deetz (Deetz’s Managerialism Theory)

ការវិវត្តន៍នៃរចនាសម្ព័ន្ធ និងគំរូរបស់ស្ថាប័នក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ បានបង្កើតទ្រឹស្តីដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីការផ្លាស់ប្តូរបទដ្ឋានរបស់អង្គភាព ហើយទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រងនិយមរបស់ Stanley Deetz គឺជាការប៉ុនប៉ងមួយដើម្បីកំណត់ពីរបៀបដែលការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព និងការគ្រប់គ្រងអង្គភាពកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនដែលគំនិតបែបបុរាណត្រូវបានជំនួសដោយការទទួលស្គាល់ពីផលប្រយោជន៍នយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច ក៏ដូចជាតម្រូវការក្នុងការតំណាង និងផ្តល់សំឡេងដល់ផលប្រយោជន៍ចម្រុះទាំងនេះ។

ការបន្លិចឡើងនៃទ្រឹស្ដីនេះគឺថា Deetz ដើរហួសពីសញ្ញាណថេររបស់អង្គភាព ហើយផ្ទុយទៅវិញ បង្ហាញនូវទិដ្ឋភាពនៃអង្គភាពដែលគិតគូរពីសេចក្តីប្រាថ្នាប្រជាធិបតេយ្យរបស់ប្រជាជន និងអំណាចកណ្ដាលនៅក្នុងអង្គភាព។ ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃការទទួលស្គាល់ការពិតថា អត្ថន័យស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស មិនមែនពាក្យសំដីរបស់ពួកគេទេ ហើយដើម្បីស្វែងរកផលប្រយោជន៍នៅពីក្រោយអត្ថន័យទាំងនេះ ពិតណាស់គឺជាការវិវត្តន៍ពីគំរូការិយាធិបតេយ្យគ្មានមុខ និងគ្មានឈ្មោះរបស់ Weber និងទ្រឹស្ដីត្រួតពិនិត្យដែលមានភាពប្រសើរឡើងបន្តិចរបស់ Tompkins និង Cheney ។

ចំណុចចនៅទីនេះ គឺថាទ្រឹស្ដីរបស់ Deetz កើតចេញពីតម្រូវការក្នុងការទទួលស្គាល់ភាពលេចធ្លោនៃថ្នាក់គ្រប់គ្រងជាកម្លាំងដែលត្រូវគិតគូរនៅក្នុងអង្គភាពនានានៅក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃសតវត្សទី២០ ដូច្នេះហើយវាតំណាងឱ្យការវិវត្តន៍ជាធម្មជាតិនៃទ្រឹស្ដីការត្រួតពិនិត្យ និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អង្គភាព។

សេចក្តីសន្និដ្ឋាន (Conclusion)

ចំណុចដែលត្រូវកត់សម្គាល់អំពីទ្រឹស្ដីទាំងនេះ គឺថាពួកវាជាតំណាងនៃការពិត ដូចដែលបានឃើញដោយអ្នកគាំទ្រ ហើយក៏ឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្តីប្រាថ្នាបែបឧត្តមគតិរបស់អ្នកទ្រឹស្តីទាំងនេះផងដែរ។ មិនមានអ្វីត្រូវនិយាយថារចនាសម្ព័ន្ធបែបនេះមានតែមួយ ឬថាវាមិនមានសុពលភាពទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទស្សនៈមិនច្បាស់លាស់នៃទ្រឹស្ដីអង្គភាពដែលបានលេចឡើងក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ជាមួយនឹងទិដ្ឋភាពប្រព័ន្ធនៃអង្គភាព គឺជាអ្វីដែលជាសហសម័យ និងពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអង្គភាពដែលសកម្ម និងរហ័សរហួននៃសតវត្សទី២១។

ជាការពិតណាស់ អ្នកទ្រឹស្ដីទាំងនេះដែលបានពិភាក្សានៅទីនេះ គឺជាអ្នកត្រួសត្រាយក្នុងកំឡុងពេលរបស់ពួកគេ ហើយដូចគ្នានេះដែរ ការលេចចេញនៃអ្នកជំនាញផ្នែកគ្រប់គ្រងបច្ចុប្បន្ននេះកំពុងទទួលយកទស្សនៈរបស់អ្នកទ្រឹស្ដីទាំងនេះទៅកាន់កម្រិតបន្ទាប់។ សរុបសេចក្តីមក អ្នកទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រងទាំងអស់ ទទួលស្គាល់ការវិវត្តជាធម្មជាតិនៃគំរូអង្គភាព ហេតុដូច្នេះហើយការរួមចំណែករបស់ពួកគេចំពោះវិស័យគ្រប់គ្រង និងការប្រាស្រ័ទាក់ទងរបស់អង្គភាព គឺស្រដៀងទៅនឹងរលកនៃទ្រឹស្តីនីមួយៗដែលឈរនៅលើស្មារបស់យក្ស (ពឹងផ្អែកលើមនុស្ស) ដែលនៅទីនោះពីមុន។

ឯកសារយោង៖

  • Anderson, C. (2007). The Long Tail. New York: Random House.
  • Robbins, S.F., Judge, T.A. (2007). Organizational Behavior. 12th Ed. New York: Pearson Education Inc.

អត្ថបទទាក់ទង

ទ្រឹស្តីការប្រាស្រ័យទាក់ទង

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *