បុរសអ្នកកាប់អុស គឺជារឿងមួយដែលបង្កប់ន័យអប់រំក្នុងចំណោមរឿងនិទានរបស់ អ៊ីសុប (Aesop)។ ដល់ពេលអ្នកអានរឿងនេះចប់ប្រហែលជាអ្នកនឹងយល់ពីហេតុនាំឱ្យបាត់បង់ប្រសិទ្ធភាពការងារ។
មានបរុសជាអ្នកកាប់អុសម្នាក់ ត្រូវថៅកែរបស់គាត់ឱ្យពូថៅដ៏មុតមួយ រួមទាំងបង្ហាញទីតាំងដែលគាត់ត្រូវទៅកាប់។ ថ្ងៃដំបូង បុរសអ្នកកាប់អុសកាប់បាន១៨ដើម។
“ពិតជាល្អខ្លាំងណាស់!’ ថៅកែលាន់មាត់សរសើរគាត់ “ខំប្រឹងបន្តទៀត!” ពាក្យសម្ដីសរសើររបស់ថៅកែបានលើកទឹកចិត្តដ៏ខ្លាំងមួយ។
ថ្ងៃបន្ទាប់បុរសនោះខិតខំប្រឹងជាខ្លាំង ប៉ុន្តែគាត់កាប់បានត្រឹមតែ១៥ដើមតែប៉ុណ្ណោះ។ ថ្ងៃបន្ទាប់ទៀត បុរសនោះខំប្រឹងកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត ប៉ុន្តែគាត់អាចកាប់បានត្រឹមតែ១០ដើម។ ថ្ងៃបន្ទាប់ៗទៀត គាត់កាប់បានកាន់តែតិចទៅៗ បើទោះបីជាគាត់ខំប្រឹងខ្លាំងណាក៏ដោយ។
គាត់និយាយក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯងថា “ខ្ញុំប្រហែលចុះខ្សោយកម្លាំងហើយមើលទៅ។” គាត់ក៏បានទៅជួបថៅកែរបស់គាត់ ហើយនិយាយសុំទោស ដោយមិនដឹងថាមកពីមូលហេតុអ្វីនោះទេ បានជាមិនអាចកាប់បានច្រើន បើទោះបីជាគាត់ខំប្រឹងខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ថៅកែក៏សួរគាត់ថា “តើអ្នកសំលៀងពូថៅរបស់អ្នកចុងក្រោយនៅពេលណា?”
“សំលៀង? ខ្ញុំគ្មានពេលសំលៀងពូថៅរបស់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំរវល់តែខំប្រឹងកាប់ឈើ…”
ក្នុងន័យនេះ ពូថៅ គឺប្រៀបដូចនឹងខួរក្បាល។ ឯដើមឈើប្រៀបបាននឹងបញ្ហា។ អ្វីដែលធ្វើបានល្អនៅក្នុងថ្ងៃនេះ ជាទូទៅមិនប្រាកដថាថ្ងៃស្អែកនឹងអាចធ្វើបានល្អប្រសើរនោះឡើយ។ កុំយល់ថាអ្វីដែលអ្នកចេះនៅថ្ងៃនេះ អាចប្រើប្រាស់បានរហូតឱ្យសោះ។ អ្វីដែលអ្នកចេះនៅថ្ងៃនេះ គឺប្រើបានតែមួយគ្រាប៉ុណ្ណោះ លុះគ្រាបន្ទាប់មកវានឹងបាត់បង់ប្រសិទ្ធភាពដូចនឹងពូថៅ។ ដូច្នេះដើម្បីដើរទាន់ការវិវដ្ដសង្គម អ្នកត្រូវដុសខាត់ដោយការសំលៀងខួរក្បាលអ្នកជាប្រចាំ តាមរយៈការអាន ការស្ដាប់ អង្កេតអ្នកដទៃដោយចេះសួរៗ និងរក្សាការសិក្សាពេញមួយជីវិត។
