វិធី ៤ យ៉ាង ដើម្បីស្ងួនរក្សាកម្លាំងមនោមយិទ្ធិ
ពាក្យថា មនោមយិទ្ធិ ជាវាក្យសព្ទខាងព្រះពុទ្ធសាសនា មានន័យថា “ឫទ្ធិដែលសម្រេចដោយចិត្ត” តែអត្ថន័យនៅក្នុងការប្រែពីពាក្យ “Will Power” នេះសំដៅដល់អំណាចដែលធ្វើឲ្យអ្វីៗសម្រេចផល ដែលកើតពីកម្លាំងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ណានោះ។
តាមពិតទៅមនោមយិទ្ធិ គឺជាអ្វីដែលមាននៅក្នុងខ្លួនមនុស្សយើងគ្រប់ៗគ្នា ពោលគឺកម្លាំងប្រាថ្នា កម្លាំងអធិដ្ឋាន កម្លាំងតាំងចិត្តដ៏ជាក់លាក់ កម្លាំងកិលេសតណ្ហា។ ល។ កម្លាំងទាំងនេះជាគ្រឿងភ្ញោចឲ្យយើងមានទង្វើផ្សេងៗឆ្ពោះទៅកាន់គោលបំណងដែលយើងត្រូវការ ដែលសុទ្ធសឹងតែជាមនោយិទ្ធិវិជ្ជមាន ឬមនោមយិទ្ធិអវិជ្ជមាន ពោលគឺផ្នែកល្អ ឬផ្នែកអាក្រក់។
មនុស្សដែលមានមនោមយិទ្ធិច្រើនរមែងមានការប្រាថ្នាអ្វីក៏ប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងក្លា សុខចិត្តយកជីវិតទៅប្តូរ ដើម្បីឲ្យបាននូវអ្វីដែលគេបានប្រាថ្នា។ ចំណែកឯមនុស្សដែលមានមនោមយិទ្ធិតិច ក៏តែងរារែកធ្វើអ្វីមិនសូវបានផលសម្រេច ឬធ្វើបានតែពាក្យកណ្តាលប៉ុននោះ។
ការហាត់អំណាចចិត្ត ឬមនោមយិទ្ធិឲ្យក្លាយទៅជាម្លាប់ គឺជាអ្វីដែលមានគុណតម្លៃបំផុតក្នុងជីវិតមនុស្ស ហើយមានភាពសំខាន់ខ្លាំងជាងការវ៉ឹកហាត់ចំណេះដឹង ឬវ៉ឹកហាត់ក្នុងផ្លូវផ្សេងទៀតទាំងអស់ ព្រោះផលសម្រេចគ្រប់យ៉ាងមានមនោមយិទ្ធិជាគ្រឹះ។ អ្នកដែលមាននោមយិទ្ធិ គឺជាមនុស្សមានប្រៀបលើអ្នកដទៃ ប្រៀបដូចជាមានកន្សែងបក់កន្សែងបោយអញ្ចឹង។
១. ព្យាយាមសង្កត់សេចក្តីក្រោធ
ក្រោធ (នាមសព្ទ) ( សំ. “កំហឹង” ) តែក្នុងប្រទេសយើងប្រើជា កិ. “ខឹង” ក៏បាន, កុំអាលក្រោធ ។
សេចក្តីក្រោធ ធ្វើឱ្យចិត្តមិនបានសម្រាក, សេចក្តីក្រោធជាលក្ខណៈរបស់មនុស្សពាល, សេចក្តីក្រោធមិនល្អសោះឡើយ, សេចក្តីក្រោធទុកដូចជាច្រែះស៊ីដែក, សេចក្តីក្រោធនាំទៅរកសេចក្តីវិនាស, គ្មានការចាប់ចងឯណាស្មើនឹងទោសៈទេ, គ្មានកំហុសណាស្មើនឹងក្រោធទោសៈទេ, ជនដែលក្រោធសូម្បីតែឪពុកម្តាយខ្លួនឯងក៏ហ៊ានសម្លាប់, ជនដែលក្រោធរមែងមិនដឹងនូវផលទាំងឡាយ, អ្នកក្រោធរមែងមិនឃើញនូវហេតុទាំងឡាយ, មនុស្សក្រោធតែងដេកកើតទុក្ខជានិច្ច, អ្នកដែលមានសេចក្តីក្រោធចូលលុកលុយហើយតែងបំផ្លាញនូវផលប្រយោជន៍ដែលខ្លួនមាន។
សេចក្តីក្រោធ ធ្វើឲ្យមនុស្សបង្ខាតថាមពលឥតប្រយោជន៍ និងជួនកាលបង្កជាទោសដល់ខ្លួនឯង។ សេចក្តីក្រោធ ធ្វើឲ្យថាមពលផ្សាយចេញច្រើនហួសប្រមាណ។ យើងតែងសង្កេតឃើញថាពេលមនុស្សខឹងមិនដឹងជាថាមពលមកពីណាទេ លុះពេលអស់កំហឹងទៅវិញក៏អស់កម្លាំងទន់ដៃទន់ជើង។
២. និយាយឲ្យតិច វៀរចាកនិយាយច្រើន
ការនិយាយតាមបែបធម្មតា មិនសូវធ្វើឲ្យអស់កម្លាំងពីក្នុងខ្លួនប៉ុន្មានទេ។ ការនិយាយ ២ ប្រភេទ ដែលធ្វើឲ្យអស់កម្លាំង គឺ៖
- ការនិយាយរឿងអាថ៌កំបាំង និង
- ការនិយាយជជែកយកឈ្នះចាញ់។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការនិយាយទាំងអស់សុទ្ធតែធ្វើឲ្យខាតកម្លាំងមនោមយិទ្ធិ ហេតុនេះទើបអ្នកនិយាយច្រើនមានអ្នកកោតក្រែងតិច ចំណែកឯអ្នកនិយាយតិចត្រឡប់ជាមានអ្នកកោតក្រែងច្រើន។
៣. ព្យាយាមរក្សាការស្ងប់កាយ
អាការៈច្រលេមច្រលឹម បង្ខាតថាមពលឥតប្រយោជន៍។
៤. ធ្វើការវិវេគ
ទស្សនវិទូពោលថា ក្នុងពេលដែលយើងធ្វើការច្រើននោះ ខ្លួនរបស់យើងចេញពីខ្លួនយើង ហើយចាំបាច់ត្រូវហៅត្រឡប់ចូលមកក្នុងខ្លួនយើងវិញ ការហៅខ្លួនរបស់យើងចូលមកក្នុងខ្លួនយើងជាថ្មីនេះហៅថា “ធ្វើការវិវេគ”។ ចូរដេកសណ្តូកឲ្យរាងកាយគ្រប់ផ្នែកបានសម្រាក ហើយបើកភ្នែកព្រឹមៗមើលទៅចុងជើងរបស់ខ្លួន ព្យាយាមបណ្តុះមនោគតិហាក់ដូចជាយើងហៅខ្លួនយើងដែលចេញទៅពីខ្លួនយើងនោះ ត្រឡប់ចូលក្នុងខ្លួនជាថ្មី។ ធ្វើដូច្នេះរហូតដល់យើងគិតថាខ្លួនយើងចូលវិញល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ ចូរបិទភ្នែកព្យាយាមធ្វើចិត្តឲ្យបរិសុទ្ធ មិនគិតដល់អ្វីទាំងអស់ គ្មានអ្វីជាអារម្មណ៍ទាំងអស់។ ការធ្វើដូច្នេះត្រឹម៥នាទី នឹងមានផលប្រហែលគ្នានឹងដេកលក់៥ម៉ោង ព្រោះដល់បានធ្វើស្រេចបាច់ យើងនឹងមានកម្លាំង បាត់នឿយហត់ វិធីនេះហៅថា ធ្វើការវិវេគ។
ប្រភព៖
- សៀវភៅការអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង
- សៀវភៅមនោមយិទ្ធិ
អត្ថបទទាក់ទង