រឿងខ្លី៖ ក្តាន់ញី និងស្រមោល
នៅក្នុងចំណោមរឿងនិទានខ្លីៗទាំងឡាយរបស់អ៊ីសុប (Aesop) មានរឿងមួយបាននិទានពីសេចក្ដីភ័ន្ដច្រឡំរបស់សត្វក្ដាន់ញីមួយក្បាល។
ថ្ងៃមួយសត្វក្ដាន់ញីនោះបានចូលទៅផឹកទឹកបឹង ហើយបានសម្លឹងមើលរូបរាងរបស់វានៅក្នុងផ្ទៃទឹក។ វាគិតថា៖ “អូរាងត្រកាករបស់ខ្ញុំមាំល្អម្ល៉េះ វាច្បាស់ជាមានប្រយោជន៍ក្នុងការជួយជីវិតយើងជាក់ជាមិនខាន តែមើលទៅជើងខ្ញុំម៉េចក៏តូចស្គមបែបនេះ អាក្រក់ណាស់ មិនគួរអ៊ីចឹងទេ!”
កំពុងតែគិតស្រមៃស្រាប់តែព្រានព្រៃបានមកដល់ ក្ដាន់ញីបានស្ទុះផាយរត់យ៉ាងលឿនដោយប្រើជើងដ៏ស្គមរបស់វា។ លុះរត់មកដល់ព្រៃក្រាស់ត្រគាករបស់វា ក៏ជាប់នឹងឈើមិនអាចរើរួច។ “ឱ! ជើងដ៏សែនអាក្រក់ជាអ្នកជួយយើង ឯត្រគាកដ៏ល្អបែរជានាំទោសបំផ្លាញជីវិតយើងទៅវិញ!”
អ្វីដែលជាភាពខ្សោយរបស់មនុស្ស ពិតជាអាចកែប្រែឱ្យក្លាយទៅជាភាពខ្លាំងបាន។ កុំមើលតែសម្បកក្រៅ ភាពខ្សោយ និងភាពខ្លាំងពិប្រាកដ គឺស្ថិតនៅខាងក្នុង។ សម្បកក្រៅរបស់មនុស្ស គឺអាចគ្រាន់តែជាការឆបោកតែប៉ុណ្ណោះ។
សព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកបានដុសខាត់ផ្នែកខាងក្នុង ឬផ្នែកខាងក្រៅនៃរាងកាយរបស់អ្នកជាប្រចាំដែរឬទេ? តើភាពខ្សោយរបស់អ្នកពិតជាមិនអាចកែប្រែបាន និងពិតជាគ្មានប្រយោជន៍មែនឬ?
2 thoughts on “រឿងខ្លី៖ ក្តាន់ញី និងស្រមោល”