តើជោគជ័យរបស់ ថូម៉ាស់ អេឌីសុន ប្រព្រឹត្តិទៅយ៉ាងដូចម្តេច?
នៅឆ្នាំ១៨៥៩ ថូម៉ាស់ អេឌីសុន ដែលទើបនឹងមានអាយុ ១២ឆ្នាំ បានសុំឪពុកម្តាយចេញទៅរកស៊ីដោយខ្លួនឯង គឺទៅធ្វើជាអ្នកលក់កាសែតនៅតាមរថភ្លើង។ ដំបូង អេឌីសុន ទិញកាសែតពីគេមកលក់ ហើយក្រោយមក បែកគំនិតទៅបង្កើតជាកាសែតមួយដោយខ្លួនឯង។ របររកស៊ីលក់កាសែតនេះបានប្រព្រឹត្តទៅដោយជោគជ័យ ហើយវាគឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមដ៏សំខាន់មួយ នៅក្នុងជីវិតរបស់អេឌីសុន។
នៅក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការជាអ្នកលក់កាសែតនៅតាមរថភ្លើង អេឌីសុន បានចាប់ផ្តើមស្គាល់អំពីមធ្យោបាយទាក់ទងដ៏ថ្មីទំនើបមួយនាសម័យកាលនោះ គឺទូរលេខ ឬតេឡេក្រាហ្វ។ នៅពេលនោះ ទូរលេខ ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ជាមធ្យោបាយទាក់ទងគ្នា ពីស្ថានីយ៍រថភ្លើង ទៅស្ថានីយ៍រថភ្លើងមួយ ហើយក៏ត្រូវគេប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយផងដែរ នៅក្នុងការបញ្ជូនព័ត៌មានសម្រាប់កាសែត ជាពិសេសព័ត៌មានបន្ទាន់ៗនៅក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមស៊ីវិល។
ពីដំបូងឡើយ អេឌីសុន ឧស្សាហ៍ប្រើប្រាស់ទូរលេខនេះ នៅក្នុងរបរលក់កាសែតតាមរថភ្លើង ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក អេឌីសុន ចាប់ផ្តើមរៀនអំពីរបៀបបញ្ជូននិងទទួលសារតាមទូរលេខនេះដោយខ្លួនឯង រហូតបានចេះស្ទាត់ជំនាញ ហើយនៅឆ្នាំ១៨៦៦ អេឌីសុន បានប្តូរអាជីពទៅធ្វើជាប្រតិបត្តិករទូរលេខឲ្យក្រុមហ៊ុន Western Union ដោយទទួលបន្ទុកជាអ្នកបញ្ជូននិងទទួលសារឲ្យទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន Associated Press។
នៅពេលនោះ អេឌីសុន ធ្វើការពេលយប់ ចំណែកពេលថ្ងៃទំនេរពីការងារ អេឌីសុន ចំណាយពេលទៅលើការអាន និងការធ្វើពិសោធន៍ ដែលជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនតាំងពីក្មេង។ ក៏ប៉ុន្តែ ការធ្វើពិសោធន៍នេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យ អេឌីសុន ត្រូវបាត់បង់ការងារ។ នៅថ្ងៃមួយ អេឌីសុន បានយកកន្លែងធ្វើការទៅធ្វើពិសោធន៍ ហើយនៅក្នុងការពិសោធន៍នេះ អេឌីសុន បានធ្វើឲ្យកំពប់អាស៊ីដពេញការិយាល័យ រហូតជ្រាប និងស្រក់ទៅលើតុធ្វើការរបស់ចៅហ្វាយ ដែលនៅខាងក្រោម។ អេឌីសុនក៏ត្រូវបានគេបញ្ឈប់ពីការងារភ្លាមៗ នៅថ្ងៃបន្ទាប់។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលនោះ អេឌីសុន មានការយល់ដឹងយ៉ាងច្រើនរួចទៅហើយ អំពីដំណើរការនៃម៉ាស៊ីនទូរលេខ ដែលអាចឲ្យលោកបង្កើតបាននូវគំនិតថ្មីៗជាច្រើន ក្នុងការកែលម្អរបៀបផ្ញើ និងទទួលសារតាមទូរលេខ។
កាលពីមុន សារដែលផ្ញើតាមទូរលេខ ត្រូវបញ្ជូននិងទទួលតាមរយៈសញ្ញាអេឡិចត្រូម៉ាញេទិក ដែលបង្កើតជា ចំណុច និងឆ្នូត (dots and dashes/points et traits) រួចហើយប្រតិបត្តិករទូរលេខត្រូវធ្វើការបកប្រែដោយដៃពីចំណុចនិងឆ្នូតនេះឲ្យចេញទៅជាសារជាអក្សរ។ អេឌីសុន បានបង្កើតនូវម៉ាស៊ីនថ្មីមួយ ដែលអាចធ្វើការបកប្រែសារ ពីចំណុច និងឆ្នូត ឲ្យចេញទៅជាសារជាអក្សរដោយស្វ័យប្រវត្តិ។
កាលពីមុន នៅលើខ្សែទូរលេខមួយ គេអាចផ្ញើសារបានតែមួយក្នុងពេលតែមួយ អេឌីសុន បានរកឃើញវិធី ដែលអាចឲ្យគេផ្ញើសារបានពីរក្នុងពេលតែមួយ (Duplex telegraph) ហើយក្រោយមក អាចផ្ញើសារបានរហូតដល់ទៅបួនក្នុងពេលតែមួយ (Quadruplex telegraph)។
ការរកឃើញអស់ទាំងនេះបានជួយឲ្យ អេឌីសុន មានទាំងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងមានទាំងលុយកាក់ ដែលអាចឲ្យលោកបង្កើតជាក្រុមហ៊ុន និងមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវខាងបច្ចេកវិទ្យាដ៏ធំមួយ នៅទីក្រុងញូជើស៊ី (New Jersey) ដែលគេច្រើនហៅជាទូទៅថា “មិនឡូផាក” (Menlo Park) ហើយដែលត្រូវបានគេចាត់បញ្ចូលជាមន្ទីរពិសោធន៍ដ៏ធំ និងលើកដំបូងបង្អស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលផ្តោតលើការស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា ក្នុងគោលដៅពាណិជ្ជកម្ម។
នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវ “មិនឡូផាក” នេះហើយ ដែល អេឌីសុន ដោយមានជំនួយពីជំនួយការនិងបុគ្គលិកជាច្រើននាក់ បានរកឃើញនូវបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ ដែលមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងបំផុតលើដំណើរវិវឌ្ឍនៃថាមពលអគ្គិសនី ក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនទូទៅ។
One thought on “តើជោគជ័យរបស់ ថូម៉ាស់ អេឌីសុន ប្រព្រឹត្តិទៅយ៉ាងដូចម្តេច?”