រឿងខ្លី៖ ចងកណ្តឹងកឆ្មារ (Who Will Bell the Cat?) បង្កប់អត្ថន័យអំពីកិច្ចការដែលមិនអាចធ្វើកើតតែងតែស្រួលក្នុងការនិយាយ
សម័យថ្ងៃមួយ ពួកសត្វកណ្តុរបាននាំគ្នាបើកអង្គប្រជុំមួយដើម្បីរកវិធីទប់ទល់នឹងសត្រូវស៊ូរពួជរបស់គេ គឺសត្វឆ្មារ។ កណ្តុរមួយនិយាយអញ្ចេះ កណ្តុរមួយនិយាយអញ្ចុះ មិនមានមតិស្របគ្នាសោះ តែពេលនោះក៏មានកណ្តុរក្មេងមួយចេញមកនិយាយថា វាមានដំណោះស្រាយដ៏ពិសេសមួយ។
“អ្នកទាំងអស់គ្នាប្រាកដជាយល់ស្របនឹងខ្ញុំ។ សត្រូវរបស់យើងមករកចាប់យើងដោយមិនឲ្យយើងដឹងមុនឡើយ ដូច្នេះបើសិនជាយើងអាចទទួលបានសញ្ញាមុនពេលដែលវាមកដល់ យើងប្រាកដជាគេចខ្លួនបានដោយសុវត្ថិភាព។ ដំណោះស្រាយរបស់ខ្ញុំគឺថា យកយកកណ្តឹងមួយចងនិងខ្សែ ហើយយកទៅពាក់នឹងកវាទៅ។ អញ្ចឹងយើងប្រាកដជាអាចដឹងថាវានៅឯណា ហើយបើវាមកជិតយើងប្រាកដជាអាចគេចខ្លួនបានទាន់ពេល។”
មានសម្លេងទះជើងបានលឺឡើងយ៉ាងកងរំពង តែរំពេចនោះមានកណ្តុរចាស់មួយនិយាយថា៖ “ពិតជាដំណោះស្រាយដ៏អស្ចារ្យមែន តែថានរណានឹងយកកណ្តឹងនេះទៅចង?”
ពួកកណ្តុរនាំគ្នាមើលមុខគ្នាឡេងឡង់ទៅវិញទៅមក… កណ្តុរចាស់ក៏បានបង្ហើយថា៖ “ពិតជាដំណោះស្រាយដ៏អស្ចារ្យមែន តែថានរណានឹងយកកណ្តឹងនេះទៅចង?”
រឿងនេះចង់បង្ហាញមិត្តអ្នកអានថា៖
កិច្ចការដែលមិនអាចធ្វើកើតតែងតែស្រួលក្នុងការនិយាយ
ដកស្រង់ចេញពីរឿងនិទានអ៊ីសុប
អត្ថបទទាក់ទង