រឿងខ្លី៖ ចចក និងអណ្តើក អានហើយអ្នកនឹងដឹងថា បើអ្នកបានធ្វើធំ កុំមើលងាយអ្នកតូចតាច
ថ្ងៃមួយ មានសត្វចចក និងអណ្ដើកបានជួបគ្នា ហើយបបួលគ្នាប្រឡងប្រជែង ដោយលោតចម្ងាយឆ្លងពីមាត់ស្ទឹងម្ខាង ទៅមាត់ស្ទឹងម្ខាង។
អណ្ដើក ៖ “នែ! បងចចកខ្ញុំចង់ភ្នាល់ណាស់ ថ្វីបើជើងខ្ញុំខ្លី។”
ចចក ៖ “មើល៍! បងអណ្ដើក ដែលបងឯងបបួលខ្ញុំភ្នាល់នេះ តើភ្នាល់របៀបណា?
អណ្ដើក ៖ “ភ្នាល់លោតឆ្លងស្ទឹងនេះ ហើយចង្អុលទៅស្ទឹងដែលនៅក្បែរខ្លួន។”
ចចក ៖ ” យី! ខ្ញុំដូចជាឆ្ងល់ដែរ ចុះបងឯងបបួលខ្ញុំភ្នាល់ដូចម្ដេច បើជើងបងឯងប្រវែងជើងក្អាត់ដូច្នេះ លោតម្ដេចនឹងកើត?
អណ្ដើក ៖ “យើ! បងចចក មើលងាយខ្ញុំជើងខ្លីទេតើ? បងឯងមិនទាន់ដឹងអាជើងខ្លីហ្នឹងទេ មើលបងឯងសាកល្បងមើល!
ចចក ៖ “បើបងអណ្ដើកឯងចាញ់ខ្ញុំ តើបានអ្វីឲ្យខ្ញុំ?”
អណ្ដើក ៖ “ខ្ញុំសុខចិត្តរកសត្វជើងពីរ ឲ្យបងចចកឯងស៊ី។”
ចចកថា ៖ “បើខ្ញុំលោតចាញ់បងអណ្ដើកឯង ខ្ញុំរកសត្វជើងមួយឲ្យបងឯងស៊ីជាអាហារ។”
ថាដូច្នោះហើយ សត្វទាំងពីរក៏ប្រុងប្រៀបរៀបចំលោតប្រឡងគ្នា។
អណ្ដើក ៖ “ហ៎! បងចចកឯងមកឈរពីមុខខ្ញុំរៀបចំលោត។”
ចចក ៖ “ហ្អេះ! មិនបាច់តទីឲ្យខ្ញុំទេ។”
អណ្ដើកមកឈរពីខាងក្រោយចចក ចចកប្រុងនឹងបោះពួយយ៉ាងអង់អាច។ រៀបនឹងលោត អណ្ដើកក៏ខាំចុងកន្ទុយចចកជាប់ ចចកភ្ញាក់ក៏រលាស់កន្ទុយទៅ ដូចជាគេបោះអណ្ដើកទៅខាងត្រើយម្ខាង ចចកធ្លាក់ទឹកប្រូង។
អណ្ដើកងើបឡើងសើច ហេះ! ហេះ! ហេះ!
អណ្ដើក ៖ “យី! បងចចកជើងវែង ម្ដេចក៏លោតមិនរួច?”
ចចកក៏ប្រវេប្រវាឡើង ទៅលើគោករលាស់ខ្លួនភឹល នឹកខឹងណាស់ក៏ចាប់លោតម្ដងទៀត គម្រប់ ២ ដង ៣ ដង ក៏នៅតែចាញ់កលអណ្ដើកគ្រប់លើកទាំងអស់។ ឯចចក បានជាហ៊ានធានារកសត្វជើង ១ ឲ្យអណ្ដើកស៊ី ក្នុងពេលដែលខ្លួនចាញ់នោះ ដោយអាងថា អណ្ដើកលោតមិនឈ្នះខ្លួន លុះដល់ពេលលោតត្រឡប់ជាចាញ់អណ្ដើកវិញនោះ ក៏នឹកភ័យ មិនដឹងជាទៅរកសត្វជើង ១ ឯណាឲ្យអណ្ដើកស៊ី ក៏គេចរត់ភៀសខ្លួនចេញ។
អណ្ដើកក៏ខំដើរតាមរកចចក ចចករត់ទៅ ក៏បានជួបនឹងសុភាទន្សាយ កំពុងតែធ្វើជាងដំដែកឮប៉ឹកៗ បានឃើញឆ្កែចចក បោលចូលមកក៏សួរនាំ។
សុភាទន្សាយ ៖ “បងចចកឯងមានភ័យអាសន្នអ្វី បានជារត់មកត្រហេបត្រហបយ៉ាងនេះ?”
ចចក ៖ “ខ្ញុំភ័យខ្លាចសត្វអណ្ដើកវាដេញតាមខាំខ្ញុំ ពីព្រោះខ្ញុំភ្នាល់លោតទឹកចាញ់វា។”
សុភាទន្សាយ ៖ “អូ! អីចឹងទេឬ? បើដូច្នេះចូរបងកុំភ័យឲ្យសោះ ជួយដំដែកឲ្យខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងជួយឲ្យបងឯងរួចខ្លួន។”
ឆ្កែចចកក៏ខំដំដែកឲ្យបងសុភាទន្សាយទៅ។ ឯអណ្ដើកក៏វារខ្វះៗ តាមមកទាន់ ឃើញចចកកំពុងតែដំដែក។
អណ្ដើក ៖ “យើ! បងចចកឯងនៅទីនេះទេ? ខ្ញុំខំតែដើររកមុខយូរហើយ ឥឡូវស្រាប់តែឃើញបងចចកមុខក្រាស់នៅទីនេះសោះ។”
ទន្សាយ ៖ “ឈប់ៗ! បងអណ្ដើក។”
ទន្សាយ ស្ទុះលោតទៅជិះលើខ្នងអណ្ដើក អង្គុយប្រហោងដាក់ពង ៣ ប្របេះមាត់អណ្ដើក អណ្តើកក៏លូនក្បាលចេញមកខាំពង ៣ ទន្សាយដាច់មួយកំណាត់ទៅ។ ទន្សាយដឹងថាអណ្ដើកខាំពងរបស់ខ្លួនដាច់ហើយ ក៏លោតហក់រត់ភឹងយ៉ាងលឿនអស្ចារ្យ ប្រៀបបាននឹងព្រួញ។ ចចកបានឃើញទន្សាយរត់ដូច្នោះ ក៏ផាយត្រង់កន្ទុយភ្លឹង តាមក្រោយទន្សាយទៅដែរ ដោយនឹកស្មានថា ប្រហែលជាទន្សាយទប់ទល់នឹងអណ្ដើកមិនឈ្នះ។
អណ្ដើកស្រែកឃាត់ថា ៖ “ឈប់ៗ!”
ចចកឆ្លើយថា ៖ “ទេ! អញមិនឈប់ទេ អញរត់ចូលព្រៃជាមួយបងទន្សាយហើយ។”
ថាតែប៉ុណ្ណោះ ចចករត់ឥតងាកក្រោយតម្រង់ទៅព្រៃបាត់ទៅលែងចូលមកភូមិស្រុកវិញរហូត។
ព្រោះមានរឿងដំណាលដូច្នេះ បានជាអ្នកប្រាជ្ញបុរាណ លោកបានក្រើនរំលឹកថា “អ្នកធំកុំមើលងាយអ្នកតូចតាច ប្រយ័ត្នមានគ្រោះថ្នាក់ដូចរឿងដំណាលមកនេះ។”
ប្រភព ៖ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរភាគ ៧
អត្ថបទទាក់ទង
រឿងខ្លី៖ ឥន្ទ្រី និងកញ្ជ្រោង ផ្តល់អត្ថន័យដល់អ្នកសាងកម្មអ្វី រមែងទទួលផលកម្មអំពីទង្វើរបស់ខ្លួន
One thought on “រឿងខ្លី៖ ចចក និងអណ្តើក អានហើយអ្នកនឹងដឹងថា បើអ្នកបានធ្វើធំ កុំមើលងាយអ្នកតូចតាច”