ការគិតសំខាន់ៗចំនួន ៤ ដែលយើងគ្រប់គ្នាត្រូវដឹង
យោងតាមវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃ ជួន ណាត “គិត” មានថ្នាក់ពាក្យជាកិរិយាស័ព្ទហើយមានន័យថា នឹក រឭក នឹកដល់ ត្រិះរិះ ពិចារណា។ ផលនៃការគិតគឺ “គំនិត” ។ ឧទាហរណ៍ គិតហើយសឹមធ្វើ។ ពាក្យបីខាងដើម គឺ “នឹក រឭក នឹកដល់” ទាមទារឱ្យយើងប្រើប្រាស់ខួរក្បាល ដើម្បីទាញយកព័ត៌មានចាស់ៗដែលយើងបានទទួលតាមរយៈបញ្ជាប្រសាទរបស់យើងម្នាក់ៗ។
ការគិតអាចបង្កើតនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ ទឹកចិត្តសប្បាយរីករាយ ការគុំគួន ការខូចចិត្ត ។ល។ នៅពេលដែលយើងគ្រប់គ្រងអារម្មណរបស់យើងបានល្អហើយ ចិត្តយើងមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ស្រស់ស្រាយ ភ្លឺថ្លា និងសុទិដ្ឋិនិយម។ មានពុទ្ធភាសិតមួយល្បះពោលថា “ចិត្តដែលគេទូន្មាន ឬគ្រប់គ្រងបានល្អហើយ រមែងនាំមកនូវសេចក្ដីសុខ។”
ក្នុងមួយថ្ងៃៗ គេអាចប៉ាន់ប្រមាណឃើញថា មនុស្សម្នាក់បានប្រើប្រាស់ការគិតប្រមាណពី ៣០.០០០ ទៅ ៥០.០០០ គំនិតផ្សេងៗគ្នា។ យើងអាចចែកការគិតទាំងអស់ជា ៤ ប្រភេទសំខាន់ៗគឺ៖
១. ការគិតដែលមានប្រយោជន៍
វាជាគំនិតទាំងឡាយដែលមានភាពជាក់លាក់ ពុំស្រមើស្រមៃដែលបង្កើតបានជាផែនការសម្រាប់ខ្លួនក្នុងដំណើរជីវិត ដូចជាការសិក្សា ការប្រកបមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិត ការផ្ដួចផ្ដើមគំនិតជួយដល់អ្នកដទៃ ។ល។
២. ការគិតឥតប្រយោជន៍
វាគឺជាការប្រើគំនិតដែលមានលក្ខណៈខ្ជះខ្ជាយឥតប្រយោជន៍ពីរឿងអតីតកាល ឬអនាគតដែលពុំជាក់លាក់ រួមទាំងគំនិតមន្ទិលសង្ស័យផ្សេងៗ ដោយបង្កើតអារម្មណ៍រវើរវាយដែលមិនពិត រួមនឹងការព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលមិនចាំបាច់។
៣. ការគិតប្រកបដោយទស្សនវិជ្ជមាន
វាគឺជាអារម្មណ៍ដែលនាំមកនូវផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ហើយបង្កើតបាននូវភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្នុងអារម្មណ៍ សុទិដ្ឋិនិយម ការអធ្យាស្រ័យ និងសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ការគិតប្រកបដោយទស្សនវិជ្ជមាន គឺជាថាមពលដ៏មហិមាបង្កើតឲ្យមានកម្លាំងចិត្តអាចឲ្យយើងគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ បង្កើតបាននូវភាពសប្បាយរីករាយក្នុងចិត្ត ក្នុងដំណើរជីវិតដ៏វែងឆ្ងាយ។
៤. ការគិតប្រកបដោយទស្សនអវិជ្ជមាន
វាគឺជាគំនិតអវិជ្ជមានទាំងឡាយដែលគិតឡើងហើយ ធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់ខ្លួនឯង ឬអ្នកដទៃ។ ការក្រោធខឹង ការគុំគួន ការស្អប់ខ្ពើម ការថ្នាំងថ្នាក់ចិត្ត គំនិតប្រកាន់ឬរើសអើង ( ជាតិសាសន៍ ក្រុម ពួក ) ការច្រណែននិន្នា រួមនឹងគំនិតអវិជ្ជមានផ្សេងទៀត គឺសុទ្ធតែធ្វើឲ្យចិត្តរបស់យើងកក្រើករញ្ជួយ ល្អក់កករគ្មានភាពសុខសាន្តក្នុងអារម្មណ៍។
អត្ថបទទាក់ទង
រឿង ៥ យ៉ាងដែលមនុស្សយើងម្នាក់ៗត្រូវធ្វើជាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីជីវិតកាន់តែប្រសើរ