ច្បាប់ ២១ មាត្រា នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំដែលមិនអាចខ្វះបាន

តើអ្នកនឹងដើរតាមខ្លួនអ្នកដែរឬទេ? នេះគឺជាសំណួរដ៏សំខាន់មួយ ហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំសរសេរសេចក្តីសង្ខេបនេះឡើងមក។

លោក ចន ម៉ាក់ស្វែល ជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីលំដាប់ពិភពលោក ដែលផ្តោតលើភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ គាត់បានសរសេរសៀវភៅរាប់សិបក្បាលលើប្រធានបទនេះ ហើយគាត់កំពុងសរសេរមួយទៀតជាប់ជារៀងរហូត ពីព្រោះមានលក្ខណៈភាពជាអ្នកដឹកនាំច្រើនណាស់ ហើយយើងឆាប់ភ្លេច និងខកខានមិនបានអនុវត្តគោលការណ៍ផ្សេងៗ។ នៅទីបញ្ចប់ គឺភាពជាអ្នកដឹកនាំ ដែលសម្រេចជោគជ័យ ឬបរាជ័យរបស់អង្គភាពមួយ។ ភាពទន់ខ្សោយនៅក្នុងច្បាប់ស្តីពីភាពជាអ្នកដឹកនាំចម្បងៗមួយចំនួន អាចបណ្តាលឱ្យមានការបរាជ័យ នៃការធ្វើផែនការ គម្រោង ក្រុមការងារ ឬអង្គភាព។

និយាយដោយសាមញ្ញ ភាពជាអ្នកដឹកនាំ ស្មើនឹង ឥទ្ធិពល។ ពេលវេលាមានការផ្លាស់ប្តូរ បច្ចេកវិទ្យាវិវឌ្ឍទៅមុខ ចំណេះដឹងមានការកើនឡើង វប្បធម៌ខុសគ្នាពីតំបន់មួយទៅតំបន់មួយ ប៉ុន្តែគោលការណ៍នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំនៅតែមាន។ គោលការណ៍ទាំងនេះ គឺ “មិនអាចខ្វះបាន”។ ខ្ញុំសូមឲ្យអ្នករក្សាភាពងាយស្រួលទាំងនេះ ហើយសួរខ្លួនឯងរាល់ថ្ងៃពីរបៀបក្លាយជាអ្នកមានឥទ្ធិពលល្អប្រសើរជាងមុន ដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ណែនាំទាំងនេះ។

អ្នកអាចបង្កើនជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក។ ចូរធ្វើឲ្យបានស្ទាត់ជំនាញ យ់ាងហោចណាស់មួយក្នុងចំណោមច្បាប់ទាំងនេះ ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ។

សេចក្តីសង្ខេបនេះ នឹងនិយាយអំពី៖

• ច្បាប់នៃដែនកំណត់
• ច្បាប់នៃឥទ្ធិពល
• ច្បាប់នៃវឌ្ឍនភាព
• ច្បាប់ស្តីពីការស្ទង់មើលទិសដៅ
• ច្បាប់នៃ E.F. Hutton
• ច្បាប់នៃគ្រឹះរឹងមាំ
• ច្បាប់នៃការគោរព
• ច្បាប់នៃអព្ភន្តរញាណ
• ច្បាប់នៃឥទ្ឋិពលទាក់ទាញ
• ច្បាប់នៃការតភ្ជាប់
• ច្បាប់នៃរង្វង់ខាងក្នុង
• ច្បាប់នៃការផ្តល់សិទ្ឋអំណាច
• ច្បាប់នៃការបង្កើតឡើងវិញ
• ច្បាប់នៃការចូលរួម
  
• ច្បាប់នៃជ័យជំនះ
• ច្បាប់នៃសន្ទុះធំ
• ច្បាប់នៃអាទិភាព
  
• ច្បាប់នៃការលះបង់
• ច្បាប់នៃការប្រើពេលវេលា
• ច្បាប់នៃការលូតលាស់ឆាប់រហ័ស
• ច្បាប់នៃកេរ្តិ៍ដំណែល

ច្បាប់ ២១មាត្រា នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំដែលមិនអាចខ្វះបាន

១. ច្បាប់នៃដែនកំណត់

អង្គភាពទាំងឡាយ មានដែនកំណត់ក្នុងការរីកចម្រើនរបស់ខ្លួន ដោយការរីកចម្រើនរបស់អ្នកដឹកនាំ។ ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំ មានសមត្ថភាព ហើយកំពុងរីកចម្រើន អង្គភាពនឹងរីកចម្រើនតាមនោះដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំ ត្រូវបានកំណត់ និងមិនរីកចម្រើន អង្គភាពនឹងនៅទ្រឹង។ មនុស្សនឹងធ្វើតាមតែអ្នកដឹកនាំណាដែលល្អអស្ចារ្យជាងខ្លួនពួកគេ។ នោះហើយជារបៀបដែលអ្នកដឹកនាំរីកចម្រើន។ តើអង្គភាពរបស់អ្នកត្រូវបានដាក់កម្រិតដែនកំណត់ដែរឬទេ?

២. ច្បាប់នៃឥទ្ធិពល

ភាពជាអ្នកដឹកនាំ គឺឥទ្ធិពល។ លោក ម៉ាក់ស្វែល បានចង្អុលបង្ហាញរឿងមួយអំពីរបៀបដែលរាជវង្សានុវង្សអង់គ្លេស ជាមួយនឹងកាលៈទេសៈទាំងអស់ មិនអាចប្រមូលផ្តុំការចាប់អារម្មណ៍ ដែលម្ចាស់ក្សត្រី ដាយអាណា ហាក់ដូចជាមានលក្ខណៈធម្មជាតិ។ ទ្រង់បានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយប្រជាជន។ ទ្រង់ធ្លាប់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀននៅមតេយ្យ ទ្រង់ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ដល់ប្រជាជន និងចិញ្ចឹមបីបាច់ប្រជាជន ដូចជាអំណាចរបស់ទ្រង់ដែរ។ ទ្រង់បានកសាងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកនយោបាយ និងប្រមុខរដ្ឋ ហើយជាអ្នកជម្រុញ ឬអ្នកនាំពាក្យសម្រាប់ការរៃអង្គាសប្រាក់លើបុព្វហេតុមនុស្សធម៌ជាច្រើន។ ការស្រាវជ្រាវលើជំងឺអេដស៍ និងរោគឃ្លង់ គឺជាបុព្វហេតុដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់។  ទ្រង់បានជួបជាមួយសមាជិក នៃរដ្ឋបាលលោកស្រី គ្លីនតុន ដើម្បីទទួលបានការគាំទ្រ សម្រាប់សន្និសិទអូស្លូ ដែលហាមប្រាមគ្រាប់មីន និងដាក់បញ្ហាលើរបៀបវារៈពិភពលោក។ ទ្រង់បានបាត់បង់មុខតំណែង ប៉ុន្តែឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់នៅតែបន្តមាន ខណៈពេលដែលឥទ្ឋពលគ្រួសាររាជវង្សបានធ្លាក់ចុះ។ កម្មវិធីបុណ្យសពរបស់ទ្រង់ ត្រូវបានចាក់ផ្សាយតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុប៊ីប៊ីស៊ី ហើយត្រូវបានបកប្រែជា ៤៤ ភាសា ដល់ទស្សនិកជនចំនួន ២,៥០០,០០០,០០០ នាក់។ គ្មាននរណាម្នាក់និយាយសំដៅលើទ្រង់ជាអ្នកដឹកនាំទេ តែនោះជាអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើយ៉ាងអស្ចារ្យជាទីបំផុត។

ទេវកថា នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ គឺការគ្រប់គ្រង សហគ្រិនភាពនិយម ចំណេះដឹង ភាពជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ និងតួនាទី ប៉ុន្តែជាការពិត វានិយាយអំពីឥទ្ធិពល។ ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកជាអ្នកដឹកនាំ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់កំពុងដើរតាមអ្នកទេ អ្នកកំពុងតែដើរចេញលើផ្លូវមិនច្បាស់លាស់។ ភាពជាអ្នកដឹកនាំ គឺឥទ្ធិពល។

៣. ច្បាប់នៃវឌ្ឍនភាព

ការរីកចម្រើនភាពជាអ្នកដឹកនាំ កើតឡើងរាល់ថ្ងៃ មិនមែនក្នុងមួយថ្ងៃទេ។ វាដូចជាការវិនិយោគរយៈពេលវែងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកបន្តវិនិយោគលើភាពជាអ្នកដឹកនាំ ជំនាញរបស់អ្នកនឹងបន្តកើនឡើង។ ចូរធ្វើដំណើរការលើការរីកចម្រើនឲ្យបានប្រសើរជាងថ្ងៃមុន សប្តាហ៍មុន ឬឆ្នាំមុន។

ដំណាក់កាល នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ មានដូចខាងក្រោម៖

• ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីទេ។
• ខ្ញុំដឹងពីអ្វី ដែលខ្ញុំមិនដឹង។
• ខ្ញុំរីកចម្រើន និងដឹង ហើយវាចាប់ផ្តើមបង្ហាញចេញមក និង
• ខ្ញុំគ្រាន់តែទៅ ព្រោះអ្វីដែលខ្ញុំដឹង។

អ្នកប្រហែលជាមិនអាចមើលឃើញវឌ្ឍនភាពនៅថ្ងៃស្អែកទេ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងឃើញវឌ្ឍនភាពនៅពេលដែលពេលវេលាដើរទៅមុខ។ បន្ទាប់ពីការវិនិយោគអស់រយៈពេល ២០ឆ្នាំ មនុស្សនឹងសួរអ្នកពីរបៀបដែលអ្នកក្លាយជាអ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យម្នាក់។ វាជាដំណើរការប្រចាំថ្ងៃនៃការសិក្សារៀនសូត្រ និងការអនុវត្តច្បាប់ទាំងនេះ។

៤. ច្បាប់ស្តីពីការស្ទង់មើលទិសដៅ

អ្នកដឹកនាំរៀបចំគម្រោងទិសដៅ  អ្នកគ្រប់គ្រងកាច់ចង្កូតនាវា។ អ្នកនិពន្ធចង្អុលបង្ហាញអំពីករណីសិក្សារបស់ក្រុមផ្សងព្រេងពីរ គឺ រ៉ូណាល់ អាមុនដ៍សេន (Roald Amundsen) និង រ៉ូប៊ឺត ហ្វាលខុន ស្កុតត៍ (Robert Falcon Scott)។ អ្នកទាំងពីរមានលិខិតបញ្ជាក់ ធនធាន និងក្រុមដែលរឹងមាំ ប៉ុន្តែការធ្វើផែនការ និងការមើលឃើញជាមុនរបស់ Roald Amundsen បានធានាថាគាត់នឹងបំពេញគោលដៅរបស់គាត់ និងការពារសុវត្ថិភាពក្រុមរបស់គាត់។ គាត់បានរៀបចំផែនការ និងប្រមើលទុកជាមុននូវគ្រោះថ្នាក់ រៀបចំផែនការសាមញ្ញ និងរឹងមាំ ហើយប្រតិបត្តិវា។ ផ្ទុយមកវិញ Scott មិនបានប្រមើលមើលពីការលំបាកដែលពាក់ព័ន្ធ ធ្វើផែនការបង្កើតម៉ាស៊ីនស្មុគស្មាញ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រឿងម៉ាស៊ីនដែលមិនសមស្រប ដែលមិនអាចដោះស្រាយភាពត្រជាក់បាន ហើយបានដាក់បន្ទុកដល់ក្រុមរបស់គាត់នូវភារកិច្ចដឹកទំនិញទាំងអស់ នៅពេលប្រព័ន្ធខូច។ ស្ថានីយ៍ផ្គត់ផ្គង់ឡើងវិញ មិនមានស្តុកគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទ្រទ្រង់ពួកគេបាន ដំណើរការប្រេងឥន្ធនៈទាប ហើយបានឈានដល់គោលដៅរបស់ពួកគេ នៅចំខែដ៏លំបាក។ ការធ្វើដំណើរត្រឡប់មកវិញ កាន់តែរន្ធត់ជាងមុន។ ចុងក្រោយនៃពួកគេបានស្លាប់ជាមួយ Scott ចម្ងាយ ១៥០ ម៉ៃល៍ ពីជំរុំមូលដ្ឋានរបស់ពួកគេ ដោយមិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។

អ្នកដឹកនាំ ចាំបាច់ត្រូវស្រាវជ្រាវ រៀបចំផែនការ និងពិចារណាលើហានិភ័យ បទពិសោធន៍របស់អ្នកដទៃ ឱវាទប្រកបដោយគតិបណ្ឌិត និងចំណេះដឹងដែលមាននៅក្នុងការស្រាវជ្រាវ។ ការបង្ហាញក្រុមរបស់អ្នកទៅនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃការបរាជ័យ គឺមិនអាចធ្វើបានទេប្រសិនបើអ្នកបានបរាជ័យក្នុងការរុករកដោយភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម។ តើអ្នកបានគិតទុកជាមុន អំពីអ្វីដែលអាចដំណើរការខុសដែរឬទេ? តើអ្នកទុករឿងផ្សេងៗ ឱ្យមានឱកាសដែរឬទេ? តើអ្នកទទួលបានឱវាទប្រកបដោយគតិបណ្ឌិតដែរឬទេ? អ្នកដឹកនាំល្អ ធ្វើរឿងទាំងនេះ។

៥. ច្បាប់នៃ E.F. Hutton

អ្នកដឹកនាំដែលមានឥទ្ធិពល មានទស្សនិកជនដែលមានស្រាប់។ មនុស្សចង់ស្តាប់អ្វីដែលពួកគេត្រូវនិយាយ។ ក្នុងកាលៈទេសៈជាច្រើន វាមិនមែនជា “អ្នកដឹកនាំ” ដែលមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលគោរពក្រុមការងារ។ យើងឃើញវានៅក្តារខៀនបន្ទប់ ការិយាល័យ រោងចក្រ និងផែដឹកជញ្ជូន។

វាជាការចាំបាច់ ដែលអ្នកត្រូវគ្រប់គ្រងអ្វីៗជាច្រើន ដោយគ្រប់គ្រងអ្នកដឹកនាំដែលនៅក្រោមអ្នក ដើម្បីកំណត់សំឡេង និងវប្បធម៌នៃអង្គភាព ឬអាជីវកម្មរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចចាប់ផ្តើមបានទេលុះត្រាតែអ្នកយល់ថា ច្បាប់នេះ ចូលជាធរមាន។

កត្តាសំខាន់ៗដែលបង្កើតការគោរពបែបនេះ គឺចរិតលក្ខណៈ ទំនាក់ទំនង ចំណេះដឹង វិចារណញាណ បទពិសោធន៍ ជោគជ័យពីអតីតកាល និងសមត្ថភាព។ ទាំងអស់នេះ និយាយអំពីការគោរពចំពោះអ្នកនិយាយ។ តើអ្នកនៅចាំចំណុចសំខាន់ដែលថា ភាពជាអ្នកដឹកនាំ ស្មើនឹង ឥទ្ធិពល ឬនៅ? បាត់បង់ការគោរព នាំឲ្យបាត់បង់ឥទ្ធិពល នាំឲ្យបាត់បង់ភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ វាសាមញ្ញងាយយល់។

៦. ច្បាប់នៃគ្រឹះរឹងមាំ

មុនពេលផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានមិនល្អ ទៅដល់អ្នកតាមដើរតាមរបស់អ្នក សូមពិចារណាពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការទុកចិត្តអ្នក និងការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ។ អ្នកដើរតាមភាគច្រើន ត្រូវការដើរឆ្លងកាត់ការសម្រេចចិត្តធំៗ មុនពេលស្តាប់ព័ត៌មាន។ ចូរប្រមូលផ្តុំអ្នកដឹកនាំសំខាន់ៗ របកគំហើញ ចក្ខុវិស័យ ឆ្លើយសំណួរ ដឹកនាំពួកគេឆ្លងកាត់ ទទួលយកគំនិតរបស់ពួកគេ និងចូលរួម។ ការធានា ដែលបានមកពីការអនុញ្ញាតិឱ្យអ្នកដើរតាមរបស់អ្នក អាចជាភាពខុសគ្នារវាងជោគជ័យ និងបរាជ័យ។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន កុំបង្កើតហេតុផលមិនទុកចិត្ត។

ចរិត ធ្វើឱ្យការទុកចិត្ត អាចធ្វើទៅបាន។ វាប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដើរតាមជាមូលដ្ឋាន សម្រាប់ការជឿទុកចិត្ត។ តើអ្នក និងអ្នកដើរតាមអ្នកមានប្រវត្តិបែបណា? តើអ្នករត់គ្រើមលើពួកគេទេ? តើពួកគេទទួលបានការនិយាយទេ? តើអ្នកស្វែងរក មើលចំណាត់ថ្នាក់ លេខ១ ទេ? តើអ្នកសុំទោសនៅពេលអ្នកធ្វើខុសដែរឬទេ? តើអ្នកបានបង្កើត “គណនេយ្យ” ជាមួយនឹងការជឿទុកចិត្តរបស់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យពួកគេដើរតាមដែរឬទេ? ចូរបញ្ចប់គណនីនោះ ហើយអ្នកនឹងរួចរាល់។ ចូររកប្រាក់បានច្រើន។ អ្នកនឹងនៅលើ “គ្រឹះរឹងមាំ” ជានិច្ច។

៧. ច្បាប់នៃការគោរព

មិនថាកាលៈទេសៈរបស់អ្នកយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកអាចបង្កើនសក្តានុពលភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នកបាន។ មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនអំពីមេដឹកនាំនៃកាលៈទេសៈដ៏ខ្សត់ខ្សោយ ដែលត្រូវបានដើរតាមដោយមនុស្សថ្នាក់ខ្ពស់ ដោយសារតែភាពជាអ្នកដឹកនាំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេដូចជា ហារីត ធូបម៉េន, អ្នកម្តាយ តេរ៉េសា, មហាត្មៈ គន្ធី, ម៉ាទីន លូសឺរ ឃីង។ នេះមិនមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ។ វាកើតឡើងដោយសារតែភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ អ្នកដឹកនាំនៅក្នុងជួរ ស្វែងរកអ្នកដឹកនាំដើម្បីដើរតាម។ ភាពជាអ្នកដឹកនាំខ្លាំង គឺជាកម្លាំងទាក់ទាញ សម្រាប់អ្នកដឹកនាំដែលស្ថិតនៅក្រោមអ្នកនៅក្នុងអង្គភាពរបស់អ្នក។ ភាពជាអ្នកដឹកនាំខ្សោយ បណ្តាលឱ្យអ្នកដឹកនាំខ្លាំងៗ ស្វែងរកអ្នកដឹកនាំនៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ តើធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថា អ្នកដឹកនាំល្អបំផុតរបស់អ្នកទៅណា? ពួកគេប្រហែលជាមិនអាចលាក់បាំងបានទេ នៅពេលពួកគេចាកចេញ ប៉ុន្តែឱកាសដែលពួកគេនឹងមានដើម្បីស្វែងរកមេដឹកនាំដែលខ្លាំងជាងនេះ។ យើងអាចរក្សាអ្នកដឹកនាំឱ្យខ្លាំងៗបាន ប្រសិនបើយើងវិនិយោគលើការរីកចម្រើននៃភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើង និងជៀសវាងការធ្វើឱ្យខូចខាតដល់សមធម៌របស់យើង ដោយការបរាជ័យក្នុងការបង្ហាញកេរ្ត៍ឈ្មោះ នៅពេលវាពិតជាសំខាន់។

៨. ច្បាប់នៃអព្ភន្តរញាណ

អ្នកដឹកនាំល្អ មានអព្ភន្តរញាណល្អ។ សភាវគតិល្អ ធ្វើឱ្យអ្នកដឹកនាំជៀសផុតពីបញ្ហា។ អ្នកដឹកនាំអស្ចារ្យ មើលឃើញអ្វីដែលអ្នកផ្សេងទៀតមិនអាចធ្វើបាន “គ្រប់ជ្រុងជ្រោយជុំវិញ” ។ ពួកគេអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ ឬចាត់វិធានការដោយមានការព្រមាន ឬភស្តុតាងតិចតួច។ ប្រភេទអព្ភន្តរញាណល្អបំផុត គឺការបញ្ចូលព័ត៌មាន។ អព្ភន្តរញាណរបស់អ្នកដឹកនាំ អាចនាំឱ្យគាត់បរាជ័យ ក៏ដូចជាជោគជ័យ ដូច្នេះព័ត៌មាន និងបទពិសោធន៍ គឺមិនអាចកាត់ថ្លៃបានឡើយនៅក្នុងរឿងនេះ។ អ្នកដឹកនាំដែលប្រកបដោយអព្ភន្តរញាណ និងព័ត៌មាន នឹងក្លាយជាអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏អស្ចារ្យ ទាំងរហ័សរហួន និងមានទំនុកចិត្ត។

អ្នកដឹកនាំល្អ ដឹកនាំជាមួយនឹង “ការលំអៀងនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ” ។ គាត់មើលឃើញអ្វីៗ តាមរយៈការឆ្លុះមើលរបស់អ្នកដឹកនាំ។ គាត់ស្វែងយល់ពីស្ថានភាព និន្នាការ ធនធានរបស់ពួកគេ មនុស្សសំខាន់ៗ និងសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ អព្ភន្តរញាណ មិនមែនមានជាធម្មជាតិនៅក្នុងខ្លួនអ្នកដឹកនាំទាំងអស់នោះទេ។ អ្នកអាចមើលវាដោយធម្មជាតិ ឬអ្នកអាចបណ្តុះវាឡើងមកបាន។ បើមិនដូច្នោះ អ្នកនឹងមិនអាចឃើញវាទេ។

ពេលខ្លះអ្នកដឹកនាំអាចមានព័ត៌មានល្អ និងអព្ភន្តរញាណមិនល្អ។ នេះនឹងនាំឱ្យគាត់មានគ្រោះថ្នាក់។ អ្នកផ្សេងទៀតមានអព្ភន្តរញាណល្អ និងព័ត៌មានមិនល្អ។ នេះនឹងបណ្តាលឱ្យគាត់ស្ថិតក្រោមការប៉ាន់ស្មាននៃស្ថានភាព។ ប៉ុន្តែអព្ភន្តរញាណល្អនិងព័ត៌មានល្អ ប្រាកដជានាំទៅរកការសម្រេចចិត្តបានជោគជ័យ ក្នុងពេលតែមួយលើក។ ចូរទាញបម្រុងទុកជានិច្ច នូវអារម្មណ៍ដែលអ្នកមានជាមួយនឹងគោលបំណង ហើយបន្ទាប់មក ទៅជាមួយវាឲ្យអស់ពីចិត្តរបស់អ្នក។

៩. ច្បាប់នៃឥទ្ឋិពលទាក់ទាញ

អ្នកមិនត្រូវទាក់ទាញអ្នកដឹកនាំដែលអ្នកចង់បាននោះទេ… អ្នកទាក់ទាញអ្នកដឹកនាំ ដែលអ្នកគឺជាអ្នកដឹកនាំបែបនោះ។ នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍បង្ខំឱ្យត្អូញត្អែរអំពីអ្នកដឹកនាំនៅក្រោមអ្នក សូមគិតម្តងទៀត។ ប្រហែលជាភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក ក៏ត្រូវការការកែលំអផងដែរ។ សូមប្រយ័ត្នផងដែរ ចំពោះក្រុមតែម្ខាង។ ចូរកែលំអភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នក ដូច្នេះអ្នកអាចស្ថិតនៅក្នុងភាពខ្លាំងរបស់អ្នក។ ត្រូវប្រាកដថាក្រុមរបស់អ្នកមានច្រើនប្រភេទ និងមនុស្សដែលអាចបង្ហាញទស្សនៈខុសៗគ្នារបស់ពួកគេដោយគ្មានការភ័យខ្លាច។

ប្រសិនបើអ្នកមានចរិតលក្ខណជាអ្នកដឹកនាំខ្លាំង អ្នកនឹងទាក់ទាញមនុស្សដែលមានចរិតជាអ្នកដឹកនាំខ្លាំង។ លោក ចន ម៉ាក់ស្វែល បានប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវរបស់ ក្រុម Dallas Cowboys។ លោក ថម លែនឌ្រី (Tom Landry) និងលោក រ៉ូចឺ ស្តូបាច (Roger Staubach) បានរួមបញ្ចូលគ្នា ដើម្បីបង្ហាញភាពជាអ្នកដឹកនាំយ៉ាងច្រើនដែលក្រុមនេះមិនអាចបញ្ឈប់បាន។ ចំណាត់ថ្នាក់នៃក្រុម Dallas Cowboys ពោរពេញដោយអ្នកដើរតាមដែលមានចរិតលក្ខណល្អអស្ចារ្យ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែល ចឺរី ចូនស៍ (Jerry Jones) ចូលកាន់តំណែង គាត់បានតែងតាំងលោក ប៊ែរី ស្វីត៍សឺ (Barry Switzer) ឲ្យដឹកនាំក្រុម។ រឿងនេះរួមមានការចាប់ខ្លួនមិត្តរួមក្រុម និងសូម្បីតែគ្រូបង្វឹក ពីបទប៉ុនប៉ងកាន់កាំភ្លើងខ្លីលើយន្តហោះ។ ដូច្នេះវាធ្វើឱ្យមានការធ្លាក់ចុះ។ ចឺរី ចូនស៍ ជាមេក្លោងដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថា ដើរខាងក្រៅច្បាប់ និងគោលការណ៍ណែនាំដែលអាចទទួលយកបាន ធ្វើឲ្យក្រុមកីឡាករធ្វើតាម។ ប្រសិនបើអ្នកចង់បានកីឡាករខ្លាំងដែលមានចរិតលក្ខណអស្ចារ្យ ចូរធ្វើជាគំរូដ៏រឹងមាំ។

១០. ច្បាប់នៃការតភ្ជាប់

អ្នកដឹកនាំធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍ពេញចិត្តជាមុនសិន មុនពេលគាត់ស្នើសុំជំនួយ។ អ្នកមិនអាចដឹកនាំមនុស្សដែលមិនភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកបានទេ។ នៅពេលអ្នកដឹកនាំមានទំនាក់ទំនងប្រកបដោយការទុកចិត្ត ជាមួយអ្នកដើរតាមរបស់គាត់ ពួកគេនឹងធ្វើអ្វីៗស្ទើរតែទាំងអស់សម្រាប់គាត់។ រហូតទាល់តែមានការតភ្ជាប់នោះត្រូវបានបង្កើតឡើង មិនអញ្ចឹងទេ អ្នកដើរតាមនឹងធុញទ្រាន់។

ចូរពិចារណាអំពីយុទ្ធនាការស្វែងរកប្រជាប្រិយភាពធ្វើជាប្រធានាធិបតី បុប ដូល / ប៊ីល គ្លីនតុន (Bob Dole/ Bill Clinton) ។ លោក បុប ដូល មិនបានជម្រុញទឹកចិត្ត មិនសប្បាយរីករាយ និងស្ងប់ស្ងាត់។ ផ្ទុយពីនេះ ប៊ីល គ្លីនតុន បានបង្ហាញខ្លួននៅលើ Arsenio ដោយពាក់វ៉ែនតា និងលេងសាក់សូហ្វូន ដើម្បីឱ្យប្រជាជាតិបានឃើញ។ គាត់ហាក់ដូចជាមានភាពកក់ក្តៅ និងធម្មតា ដូចយើងដែរ។

រយៈពេលយូរក្រោយមក លោក បុប ដូល បានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងកម្មវិធី Saturday Night Live និងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មកំប្លែង បន្ទាប់ពីគាត់បានចាញ់ក្នុងការធ្វើយុទ្ធនាការស្វែងរកប្រជាប្រិយភាពធ្វើជាប្រធានាធិបតី។ ជាចុងក្រោយ គាត់បានទម្លាក់សក់ចុះមក ហើយប្រជាជនបានឃើញមនុស្សនៅខាងក្នុង។ យឺតពេលទៅហើយ – ប៊ីល គ្លីនតុន បានឈ្នះការប្រយុទ្ធនៃការតភ្ជាប់ទៅហើយ។

អ្នកដឹកនាំ គួរតែប្រើការគ្រប់គ្រងដោយការដើរមើលជុំវិញ ឬដើរគ្រប់ជ្រុងទាំង៤ (MBWA or W4C – Management by Wandering Around or Walk the 4 Corners) ជាឧបករណ៍មួយ ដើម្បីដឹងកាន់តែច្បាស់ពីនិយោជិក និងបញ្ហារបស់ពួកគេ។ វាអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នក។ នៅពេលភ្ជាប់រួចហើយ ពួកគេនឹងដើរតាមអ្នក ដោយត្រៀមខ្លួនរួចរាល់បានទុកមុន។ នៅក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ Southwest Airlines លោក ហឺប ខេលឡេហឺ (Herb Kelleher) បានកំណត់បរិយាកាស និងវប្បធម៌ ដោយការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយក្រុមការងារ ដោយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវចំណាប់អារម្មណ៍ដែលគាត់ស្គាល់ពួកគេដោយផ្ទាល់!

១១. ច្បាប់នៃរង្វង់ខាងក្នុង

សក្ដានុពលរបស់អ្នកដឹកនាំទាំងអស់ ត្រូវរងឥទ្ឋិពលដោយមនុស្សដែលគាត់រក្សានៅជិតខ្លួនបំផុត។ នៅពេលអ្នកមានបុគ្គលិកនិងក្រុមការងារត្រឹមត្រូវ សក្តានុពលរបស់អ្នកនឹងមានសន្ទុះខ្លាំង (SKYROCKETS)។ មិនមានអ្នកដឹកនាំណា ដែលពូកែការពារតែម្នាក់ឯងនោះទេ។ រ៉ូណាល់ រីហ្គែន (Ronald Regan) បានដាក់ខ្លួនគាត់ព័ទ្ឋជុំវិញដោយអ្នកដឹកនាំ និងទីប្រឹក្សាល្អបំផុត។

ដើម្បីទទួលបានផលតបស្នងល្អបំផុត សម្រាប់ការវិនិយោគរបស់អ្នក នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់អ្នក ជាដំបូង ត្រូវវិនិយោគលើក្រុមរង្វង់ខាងក្នុងរបស់អ្នក។ ចូរប្រើច្បាប់ ៨០/២០ ។ ការវិនិយោគរបស់អ្នក ក្នុងក្រុមរបស់អ្នក នឹងបង្កើតលទ្ធផល ៨០% ដែលអ្នកចង់ឃើញ។ ចូរបង្កើនភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ ហើយអ្នកនឹងទទួលបានជោគជ័យ។ សូមកុំឈប់កែលម្អរង្វង់ខាងក្នុងរបស់អ្នក។

១២. ច្បាប់នៃការផ្តល់សិទ្ឋអំណាច

លោក ហេនរី ហ្វដ (Henry Ford) មិនមានឆន្ទៈក្នុងការផ្តល់អំណាចដល់អ្នកដឹកនាំក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់ ឬចែករំលែកស្នាដៃ និងគំនិតជាមួយពួកគេនោះទេ។ គាត់បានគេជាប់គាំងនៅលើម៉ូដែលរចនាម៉ូដ T ក្នុងឆ្នាំ១៩០៣ ហើយគាត់មិនអនុញ្ញាតឱ្យនរណាម្នាក់ណែនាំឱ្យកែលម្អទេ។ ក្រុមអ្នករចនា បានធ្វើឱ្យគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងគំរូដើមមួយ ហើយគាត់បានដំណើរការកាត់ទ្វាររថយន្ត ហើយកម្ទេចរថយន្តដោយដៃរបស់គាត់ផ្ទាល់។ នៅពេលដែលគាត់បានណែនាំម៉ូដែល A ដែលដំឡើងថ្មី ក្នុងឆ្នាំ១៩៣១ ដោយភាពស្ទាក់ស្ទើរ គាត់បានបាត់បង់តំណែងទីផ្សាររបស់គាត់ ធ្លាក់ទៅក្នុងដៃអ្នកដទៃទៀត ដែលបានបង្កើតនូវបច្ចេកវិទ្យាថ្មីដ៏ធំជាច្រើន។

នៅពេល ហេនរី កាន់តែមានភាពមិនប្រក្រដី គាត់បានលើកស្ទួយកូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ អេដសែល (Edsel) ។ បើគ្មានគាត់ ក្រុមហ៊ុន ហ្វដ ម៉ូទ័រ (Ford Motor Company) មិនអាចធ្វើវាបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែ អេដសែល បានស្លាប់មុនពេលក្លាយជាអ្នកស្នងតំណែង ដូច្នេះកូនប្រុសរបស់គាត់ ហេនរី ទី២ (Henry II) បានវិលត្រឡប់ពីកងទ័ពជើងទឹក ដើម្បីជួយសង្គ្រោះវិបត្តិនេះ។ ប្រឈមមុខនឹងការតស៊ូផ្ទៃក្នុងគ្រប់ប្រភេទ ពីការធ្លាក់ចុះរបស់ហេនរី បំផុត ហេនរី ទី២ អាចគ្រប់គ្រង ដើម្បីបង្កើនការត្រួតត្រាបាន ដូច្នេះហើយ ក្រុមហ៊ុនក៏អាចឈានទៅមុខបាន។ បន្ទាប់ពីមិនទទួលបានប្រាក់ចំណេញអស់រយៈពេល ១៥ ឆ្នាំ ទីបំផុត ហេនរី ទី២ ក៏បានបង្វែរក្រុមហ៊ុននេះឱ្យមកដំណើរការល្អឡើងវិញ។ រហូតទាល់តែ សិទ្ធិអំណាចត្រូវបានផ្តល់ឲ្យអ្នកដទៃ មិនអញ្ចឹងទេ ក្រុមហ៊ុនរបស់លោក ហេនរី ហ្វដ ត្រូវបានដឹកនាំទៅរកការបរាជ័យ។

ឧបសគ្គចំពោះការផ្លាស់ប្តូរដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងជំពូកនេះ គឺសេចក្តីប្រាថ្នាសម្រាប់សន្តិសុខការងារ ភាពធន់នឹងការផ្លាស់ប្តូរ និងកង្វះខាតនៃតម្លៃខ្លួនឯង។ អ្នកត្រូវតែជឿលើអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក។ លទ្ធផលល្អបំផុតនឹងលេចចេញមក នៅពេលអ្នកលើកអ្នកដទៃឡើង ដោយការផ្តល់កិត្តិយសដល់ពួកគេ។ ចូរស្វែងរកអ្នកដឹកនាំខ្លាំងៗ និងផ្តល់សិទ្ឋអំណាចដល់ពួកគេ ទោះបីពួកគេខ្លាំងជាងអ្នកក៏ដោយ។

១៣. ច្បាប់នៃការបង្កើតឡើងវិញ

នៅក្នុងការស្ទង់មតិក្រៅផ្លូវការ លោក ចន ម៉ាក់ស្វែល បានប្រមូលទិន្នន័យពីអ្នកចូលរួមសន្និសីទរបស់គាត់ អំពីអ្វីដែលជម្រុញឱ្យពួកគេក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ។ លទ្ធផល៖

• ១០% គិតថាពួកគេជាអ្នកដឹកនាំពីធម្មជាតិ
• ៥% ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំក្នុងវិបត្តិ និង
• ៨៥% ភាគរយសរសើរអ្នកបង្វិកណែនាំអ្នកដឹកនាំផ្សេងទៀត ចំពោះការបំផុសគំនិតរបស់ពួកគេ។

ចំណុចសំខាន់ គឺអ្នកអាច និងត្រូវការបង្កើតភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នកឡើងវិញ នៅក្នុងខ្លួនអ្នកដទៃ។ វាត្រូវការអ្នកដឹកនាំ ដើម្បីលើកតម្កើងអ្នកដឹកនាំ។

គ្រូបង្វឹកម្នាក់ ក្នុងចំណោមគ្រូបង្វឹកឆ្នើមដែលមិនធ្លាប់មានរបស់ NFL គឺ លោក ប៊ីល វ៉ាលស៍ (Bill Walsh) គ្រូបង្វឹកនៃក្រុមជើងឯក ៣ សម័យកាល San Francisco 49ers ។ សូមពិនិត្យមើលអ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យ ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយ ប៊ីល វ៉ាលស៍៖ Mike Holmgren, George Seifert, Bruce Coslett, Steve Mariucci, Mike Shanahan, Dennis Green, Ray Rhodes, Pete Carroll, Jeff Fisher, Jon Gruden ។ មិន​គួរ​ឱ្យ​ជឿ! មិនត្រឹមតែលទ្ធផលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់អស្ចារ្យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេ គឺជាអ្នកនាំមុខនៃភាពជោគជ័យរបស់ក្រុមជាច្រើនផ្សេងៗទៀតដែលមិនទាន់មកដល់។ មានរឿងប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះ គឺអ្នកឈ្នះពានរង្វាន់នាយកប្រតិបត្តិទាំង ៣០នាក់ នៃ Fortune 500 CEO ធ្លាប់ជាបុគ្គលិកនៅ G.E. (Genral Electric) នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ ជេក វ៉ែលច៍ (Jack Welch) មានឈ្មោះដូចជា ហារី ស្តូនស៊ីហ្វឺ (Harry Stonecipher) របស់ McDonnell Douglas/Boeing ។ យើងបង្រៀនអ្វីដែលយើងចេះ យើងផលិតអ្វីដែលយើងមាន។ វិធីតែមួយគត់ដែលអ្នកនឹងអាចអភិវឌ្ឍអ្នកដឹកនាំផ្សេងៗទៀតបាន គឺខ្លួនឯង ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំដែលល្អប្រសើរជាងមុន។

១៤. ច្បាប់នៃការចូលរួម

រឿងរបស់មហាត្មៈ គន្ធី គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយនៃការចូលរួមភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុនដែល មហាត្មៈ គន្ធី ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំនៅប្រទេសឥណ្ឌា ប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងភាពច្របូកច្របល់ និងអំពើហឹង្សាដោយកុបកម្ម ដើម្បីឯករាជ្យពីការគ្រប់គ្រងរបស់អង់គ្លេស។ វាជាការគួរឱ្យកត់សំគាល់ ដែលគាត់អាចលក់ចក្ខុវិស័យរបស់គាត់ថា “អហិង្សា គឺជាកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលអាចប្រើប្រាស់បានតាមចិត្តរបស់មនុស្សជាតិ។ វាខ្លាំងជាងអាវុធប្រល័យលោកដ៏ខ្លាំងបំផុត ដែលបង្កើតឡើងដោយភាពប៉ិនប្រសប់របស់មនុស្សទៅទៀត។” សូម្បីតែនៅក្រោយការសម្លាប់រង្គាលនៅ Amritsa ក្នុងឆ្នាំ១៩១៩ មហាត្មៈ គន្ធី ក៏នៅតែបានអំពាវនាវឲ្យប្រជាជនក្រោមឈរឡើង។ វាជារឿងចម្លែក និងមិនធ្លាប់ឮ។ ប៉ុន្តែប្រជាជាតិនេះបានចូលរួមជាមួយ មហាត្មៈ គន្ធី ជាអ្នកដឹកនាំ ដូច្នេះពួកគេក៏បានចូលរួមតាមចក្ខុវិស័យរបស់គាត់ផងដែរ។ គាត់បានជះឥទ្ធិពលដល់ប្រជាជនឱ្យដុតសម្លៀកបំពាក់ដែលផលិតដោយជនជាតិបរទេស ហើយពួកគេគ្រាន់តែស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សាមញ្ញដែលនៅផ្ទះ។ បន្ទាប់ពីការប្រយុទ្ធយ៉ាងយឺត និងឈឺចាប់ ប៉ុន្តែដោយភាពមោះមុត និងអហិង្សា ឥណ្ឌាក៏ទទួលបាននូវការគ្រប់គ្រងប្រទេសខ្លួននៅឆ្នាំ១៩៤៧។ ប្រជាជនចូលរូមជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំជាមុន បន្ទាប់មក គឺទស្សនៈវិស័យ។ បើគ្មានភាពជឿជាក់របស់អ្នកដឹកនាំទេ ចក្ខុវិស័យនឹងត្រូវបាត់បង់។

១៥. ច្បាប់នៃជ័យជំនះ

អ្នកដឹកនាំ ស្វែងរកវិធីដើម្បីឱ្យក្រុមរបស់ពួកគេឈ្នះ។ អ្នកដឹកនាំល្អ គឺជាអ្នកឈ្នះ ពីព្រោះពួកគេមិនទទួលយកការបរាជ័យឡើយ។ ពួកគេនឹងប្រើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងតាមការចង់បានរបស់ពួកគេ ដើម្បីឈ្នះ។ នៅពេលពួកគេចាញ់ ពួកគេពិនិត្យមើលភាពបរាជ័យរបស់ពួកគេ ហើយប្រើការរៀនសូត្រ ដើម្បីឈ្នះនៅពេលក្រោយ។ សៀវភៅនេះដកស្រង់ពីភាពផ្ទុយគ្នា រវាងប្រធានាធិបតី អាប្រាហាម លីនខុន និង ជេហ្វឺសុន ដេវីស ប្រធានសហព័ន្ធ នៅក្នុងអំឡុងពេលសង្គ្រាមស៊ីវិល។ អាប្រាហាម លីនខុន បានដាក់ព័ទ្ឋជុំវិញខ្លួនគាត់ដោយអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យបំផុតជាច្រើន ដើម្បីទទួលបានឧត្តមភាពច្រើនបំផុត។ ជេហ្វឺសុន ដាវីស បានបរាជ័យក្នុងការធ្វើឱ្យជ័យជម្នះចុងក្រោយក្លាយជាអាទិភាពខ្ពស់បំផុតរបស់គាត់។ គាត់គួរតែគិតដូចជាអ្នកបដិវត្ត ប៉ុន្តែគាត់ជាអ្នកការិយាធិបតេយ្យម្នាក់ ហើយយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់អំពីភាពត្រឹមត្រូវ ជាងការឈ្នះសង្គ្រាម។ នេះរារាំងសមត្ថភាពរបស់គាត់ ក្នុងការបង្កើនចំណេះដឹងរបស់អ្នកប្រឹក្សារបស់គាត់ ឱ្យទទួលបានលទ្ធផលល្អបំផុត។

មានឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយទៀតនៅក្នុងមេរៀនអំពី វីនស្តុន ឆឺឈីល (Winston Churchill) និង ហ្វ្រែងឃ្លីន រ៉ូសឺវែល (Franklin D. Roosevelt)។ ពួកគេបានសហការគ្នា ដើម្បីបដិសេធគោលដៅរបស់ហ៊ីត្លែរ និងមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានផ្នត់គំនិតដែលថា ការសម្របសម្រួល គឺជាជម្រើសមួយ។ មានឧទាហរណ៏មួយទៀតរបស់ ហឺប ខេលឡេហឺ (Herb Kelleher) ដែលបានប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហារតាមផ្លូវច្បាប់របស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ និងការធ្វើអាជីវកម្មផ្តាច់មុខ ដើម្បីបង្ក្រាបគាត់ រហូតដល់ទីបំផុត ១១ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបើកដំណើរការ គាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យហោះហើរជាលើកដំបូងនៅលើអាកាស។ គាត់មិនមានឆន្ទ:បោះបង់ចោលទេ។ ហឺប ខេលឡេហឺ មិនមានផែនការជំនួសទេ គឺមានតែ ឈ្នះ។

១៦. ច្បាប់នៃសន្ទុះធំ

សន្ទុះ គឺជាមិត្តល្អបំផុតរបស់អ្នកដឹកនាំ។ ទាំងសន្ទុះវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន គឺមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងអង្គភាពមួយ។ សៀវភៅនេះដកស្រង់ពាក្យ “ឈរ និងចែកចាយ” (Stand and Deliver) ដែលជារឿងនិយាយអំពី ជេម អេស្កាឡេនតិ៍ (Jaime Escalante) នៃវិទ្យាល័យ ហ្គាហ្វៀល (Garfield High School) ។ សាលានេះមានភាពច្របូកច្របល់ ហើយថ្នាក់ដឹកនាំថែមទាំងបានលើកទឹកចិត្ត “មោទនភាពក្មេងទំនើង” (Gang Pride) ជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីធ្វើតាមចិត្តសិស្ស។ អេស្កាឡេនតិ៍ មិនអាចធ្វើអ្វីបានច្រើនទេ រហូតទាល់តែ អ្នកដឹកនាំ ត្រូវបានជំនួស។ អ្នកដឹកនាំថ្មី បានដាក់ដែនកំណត់សម្រាប់សិស្សយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងបទដ្ឋានវិន័យ និងបញ្ឈប់សន្ទុះអវិជ្ជមាន។

នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះបន្ទាប់ អេស្កាឡេនតិ៍ បានចាប់ផ្តើមជាមួយក្រុមតូចមួយនៅក្នុងថ្នាក់ Calculus របស់គាត់។ ក្នុងចំណោមសិស្ស ៣៥០០នាក់ នៅវិទ្យាល័យ ហ្គាហ្វៀល គាត់អាចរកបានតែ ១៤ នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីចុះឈ្មោះចូលរៀន។ គាត់បានចាប់ផ្តើមរៀបចំពួកគេ សម្រាប់ការធ្វើតេស្តប្រឡងថ្នាក់ Colleague AP នៅខែឧសភា។ សិស្សជាងពាក់កណ្តាលថ្នាក់ បានបោះបង់ចោល ដោយសារមូលហេតុមួយ ឬមួយផ្សេងទៀត ហើយគិតត្រឹមខែឧសភា មានតែ ៥នាក់ ប៉ុណ្ណោះនៅបន្តរៀន។ មានសិស្សតែ ២នាក់ ប៉ុណ្ណោះបានប្រឡងជាប់។ ប៉ុន្តែ អេស្កាឡេនតិ៍ មិនត្រូវបានបញ្ឈប់ទេ។ គាត់ដឹងថា គាត់ចាំបាច់ត្រូវបង្កើតសន្ទុះវិជ្ជមានធំមួយ ហើយនេះ គឺជាការចាប់ផ្តើមរបស់គាត់។ នៅឆ្នាំក្រោយ សិស្ស ៨នាក់ បានធ្វើតេស្តនេះ ហើយមានសិស្ស ៦នាក់ បានប្រឡងជាប់។ បន្ទាប់មក ១៤នាក់។ ទីបំផុតសិស្ស ១៨នាក់ បានធ្វើតេស្តប្រឡង ហើយអស្ចារ្យបំផុត បន្ទាប់ពីត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ថាបានបើកចម្លង សិស្សទាំងអស់ត្រូវបានដាក់ឲ្យធ្វើតេស្តប្រឡងឡើងវិញ ហើយប្រឡងជាប់ ១០០% ទាំងពីរលើក! នៅឆ្នាំ ១៩៨៣ ចំនួននេះសិស្សប្រឡងជាប់ គឺ ៣១នាក់។ ៨៥នាក់ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧។ នៅទីបំផុត ២៧% នៃជនជាតិអាមេរិកាំងម៉ិចស៊ីកូទាំងអស់នៅអាមេរិក ដែលឆ្លងកាត់ការធ្វើតេស្តប្រឡង គឺមកពីវិទ្យាល័យ ហ្គាហ្វៀល។ សន្ទុះ គឺជាគន្លឹះសំខាន់។

១៧. ច្បាប់នៃអាទិភាព

អ្នកដឹកនាំយល់ថា សកម្មភាព មិនមែនជាសមិទ្ឋផលចាំបាច់នោះទេ។ នៅពេលដែលអង្គភាពរបស់លោក ចន ម៉ាក់ស្វែល ដាក់ទីតាំងនៅ សាន់ ឌីហ្គោ (San Diego) គាត់មានជំនួយការ សរុបពេលវេលា ដែលគាត់ចំណាយពេលធ្វើដំណើរតាមព្រលានយន្តហោះ ហើយបានដឹងថាគាត់ចំណាយពេល ២៧ថ្ងៃ ក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងការភ្ជាប់បណ្តាញទាក់ទង។ ដូច្នេះដើម្បីប្រើពេលវេលារបស់គាត់ក្នុងការធ្វើអាទិភាពការងារល្អប្រសើរជាងមុន គាត់បានផ្លាស់ទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់អង្គភាព ទៅ អាត្លង់តា (Atlanta) ជាកន្លែងដែលក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ Delta Airlines មានមជ្ឈមណ្ឌលរបស់ខ្លួននៅទីនោះ ហើយវាសន្សំពេលវេលាភាគច្រើន ដោយការហោះហើរដោយផ្ទាល់ សម្រាប់គាត់ និងបុគ្គលិករបស់គាត់។ លោក ស្ទេហ្វេន ខូវេយ៍ (Stephen Covey) បានលើកឡើងថា “អ្នកដឹកនាំ​គឺជាអ្នកដែលឡើងដើមឈើខ្ពស់បំផុត ធ្វើការអង្កេតស្ថានការណ៍ទាំងមូល និងស្រែកថា “ខុសព្រៃហើយ!”

ចន ម៉ាក់ស្វែល ប្រើគោលការណ៍ ៨០/២០ លើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់ធ្វើ។ គាត់ចំណាយពេល ៨០% នៃពេលវេលារបស់គាត់ ជាមួយបុគ្គលិកថ្នាក់កំពូលទាំង ១០នាក់។ អតិថិជនកំពូល ២០% ផ្តល់ប្រាក់ចំណេញដល់អ្នក ៨០% ។ ២០% នៃតារាងការងារ បង្កើតភាពខុសប្លែក ៨០%។

3Rs គឺ Requirement, Return និង Reward  (តម្រូវការ ផលតបស្នងត្រឡប់មកវិញ និង រង្វាន់)។ ប្រសិនបើវាមិនតម្រូវឱ្យអ្នកបំពេញភារកិច្ចនោះទេ ចូរផ្ទេរសិទ្ធិធ្វើភារកិច្ចនោះ ទៅអ្នកផ្សេង។ ចូរចំណាយពេលវេលារបស់អ្នក ទៅលើសកម្មភាពដែលបង្កើត ផលតបស្នងត្រឡប់មកវិញដ៏អស្ចារ្យបំផុត និងធ្វើប្រតិភូកម្មការងារដែលនៅសល់ទៅឲ្យអ្នកផ្សេង។  អ្វីដែលអ្នកមានចំណង់ចំណូលចិត្តដែលនាំមកឲ្យនូវរង្វាន់ផ្ទាល់ខ្លួន នឹងផ្តល់ថាមពលដល់អ្នក សម្រាប់តួនាទីរបស់អ្នក។

លោក ជេក វ៉ែលច៍ (Jack Welch) បានសម្រេចចិត្តធ្វើឱ្យអាជីវកម្មទាំងអស់របស់គាត់ទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ ឬ លេខ២ នៅក្នុងទីផ្សាររបស់ពួកគេ ឬពួកគេនឹងត្រូវដកការនិវិយោគចេញវិញ។ នៅពេលនោះ ភាគហ៊ុនរបស់ក្រុមហ៊ុន General Electric (G.E) មានតម្លៃ ៤ ដុល្លារ ហើយតម្លៃក្រុមហ៊ុនមានចំនួន ១២ ពាន់លានដុល្លារ ដែលមានចំនួន ៣៥០ ផ្នែក។ ពួកគេបានលក់ចេញអ្នកបំពេញការងារទាបបានគ្រប់គ្រាន់ចំនួន ១០ ពាន់លានដុល្លារ ហើយវិនិយោគចំនួណ ១៨ ពាន់លានដុល្លារលើអ្នកឈ្នះ និងរកប្រាក់បានចំនួន ១៧ ពាន់លានដុល្លារ។ បន្ទាប់មក ភាគហ៊ុនរបស់ពួកគេ ត្រូវបានបែងចែក ៤ ដង និងលក់ក្នុងតម្លៃ ៨០ ដុល្លារក្នុងមួយហ៊ុន។ វាបានក្លាយជាក្រុមហ៊ុនដែលមានតម្លៃបំផុតនៅលើពិភពលោក ដែលមានតម្លៃ ២៥០ ពាន់លានដុល្លារ។១៨

១៨. ច្បាប់នៃការលះបង់

អ្នកដឹកនាំត្រូវតែ “លះបង់ដើម្បីឡើងទៅលើ” ។ ក្នុងគ្រាលំបាករបស់ក្រុមហ៊ុន ក្រៃស្លឺ (Chrysler) លោក លី អៃយ៉ាខុកកា (Lee Iacocca) បានចូលមកជួយសង្គ្រោះ។ គាត់បានលះបង់ប្រាក់ ៥០% សម្រាប់ការកាត់សក់របស់គាត់ ដើម្បីត្រួតពិនិត្យ និងធ្វើការរាល់ម៉ោង ដើម្បីបង្វែរស្ថានភាពរបស់ ក្រៃស្លឺ។ ពួកគេខ្វះប្រព័ន្ធហិរញ្ញវត្ថុ និងការគ្រប់គ្រងដូចជា ផលិតកម្ម និងការផ្គត់ផ្គង់ មិនអាចការគ្រប់គ្រងបាន ព្រោះគុណភាពអន់ ហើយក្រុមការងារកំពុងមានជម្លោះផ្ទៃក្នុង។ សីលធម៍ធ្លាក់ចុះគួរឲ្យសង្វេគ ហើយភាពស្មោះត្រង់ ធ្លាក់ចុះយ៉ាងអាក្រក់បំផុតនៅក្នុងឧស្សាហកម្មរថយន្ត។ មិនចាំបាច់និយាយក៏ដឹងថា ក្រៃស្លឺ បានបាត់បង់ប្រាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ នៅពេលដែលតម្លៃប្រេងឡើងថ្លៃ ហើយភាគហ៊ុនបានធ្លាក់ចុះដល់ ៨ ដុល្លារក្នុងមួយហ៊ុន អៃយ៉ាខុកកា នៅតែបន្តលះបង់។

នៅទីបំផុត គាត់បានទៅរករដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយមានមួកនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ ដើម្បីស្នើសុំប្រាក់កម្ចីថវិកាសម្រាប់សង្គ្រោះ។ គាត់បានប្រឆាំងនឹងអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីធ្វើឱ្យកិច្ចព្រមព្រៀងនេះដំណើរការ។ ក្នុងអំឡុងពេលការប្រមូលព័ត៍មានរបស់គណៈកម្មាធិការ បញ្ហាអាម៉ាស់ទាំងអស់សម្រាប់ក្រុមហ៊ុន និងក្រុមទាំងមូល ត្រូវបានលាតត្រដាង។ វាពិតជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ អៃយ៉ាខុកកា បានកាត់បន្ថយប្រាក់ខែរបស់គាត់មកត្រឹម ១ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីជាឧទាហរណ៍សម្រាប់អ្នកដទៃទៀត។

ប្រាក់កម្ចីនេះត្រូវបានអនុម័ត ហើយ ក្រៃស្លឺ បានលោតឡើងវិញ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨២ ពួកគេរកប្រាក់ចំណេញបានចំនួន ៩២៥ លានដុល្លារ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៨៣ បានសងប្រាក់ទាំងអស់វិញ ទាំងអស់នេះកើតឡើងដោយសារឆន្ទៈលះបង់របស់ អៃយ៉ាខុកកា ។

នៅពេលអ្នកឡើងខ្ពស់ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ អ្នកនឹងបាត់បង់សិទ្ធិក្នុងការទទូចសុំ។ អ្នកត្រូវតែលះបង់ ដើម្បីឡើងទៅលើ។

១៩. ច្បាប់នៃការប្រើពេលវេលា

ការដឹងថា ពេលណាត្រូវឡើងធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ គឺសំខាន់ ដូចគ្នាទៅនឹង ការដឹងថា អ្វីត្រូវធ្វើ និងទីណាដែលត្រូវទៅ។ សៀវភៅនេះ បានប្រើឧទាហរណ៍របស់លោក ជីមមី ខាធើរ (Jimmy Carther) ដែលជាអ្នកដឹកនាំនិយាយទន់ភ្លន់ និងមានបទពិសោធន៍យោបាយ ដែលរួមបញ្ចូលតែមួយអាណត្តិជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភារដ្ឋ និងមួយអាណត្តិជាអភិបាលរដ្ឋ នៅពេលគាត់ឈរឈ្មោះជាប្រធានាធិបតី។ ស្ទើរតែមិនធ្លាប់ស្គាល់ដល់ប្រជាតិនៅតំបន់មួយចំនួន ប្រជាជនមានការព្រងើយកណ្តើយនៅពេលការប្រកាសត្រូវបានធ្វើឡើង។ ប៉ុន្តែខណៈដែលអ្វីៗទាំងអស់នោះ ប្រឆាំងនឹងគាត់ វាពិតជាអ្វីដែលប្រជាជនអាមេរិកត្រូវការ៖ ជាមនុស្សដែលពួកគេអាចជឿទុកចិត្តបាន ហើយពេលវេលា ត្រឹមត្រូវមកដល់ ។ គាត់បានឈ្នះ ដោយការសម្រេចចិត្ត។

ច្បាប់នៃការប្រើពេលវេលា គឺដូចគ្នានឹងពេល លោក ជីមមី ខាធើរ ក្នុងអាណត្តិរបស់គាត់ជាប្រធានាធិបតី។ បញ្ហានយោបាយការបរទេសជាច្រើន វិបត្តិចំណាប់ខ្មាំងនៅអ៊ីរ៉ង់ និងការប៉ុនប៉ងបំផ្ទុះដើម្បីជួយសង្គ្រោះអ្នកជាប់ឃុំឃាំង កំណត់ត្រាប្រេងឡើងខ្ពស់ កំណត់ត្រាអតិផរណាខ្ពស់ អត្រាប្រាក់កម្ចីមានទ្រព្យបញ្ចាំជិត២០% ហើយការឈ្លានពានពីសំណាក់សូវៀត ទៅលើ អាហ្វហ្កានីស្ថាន បានធ្វើឱ្យរង្គោះរង្គើទំនុកចិត្តសហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតអាណត្តិបន្ទាប់ លោក ជីមមី ខាធើរ អាចប្រមូលបានតែ ៤៩ សំឡេងទល់នឹង ៤៨៩ ជាមួយនឹងលោក រ៉ូណាល់ រីហ្គែន (Ronald Reagan) ប៉ុណ្ណោះ។ វាជាដាវមុខពីរ។ ចូរប្រុង​ប្រ​យ​ត្ន័ នឹងត្រូវដឹងជានិច្ច។ ចូរធ្វើសកម្មភាពត្រឹមត្រូវ នៅពេលត្រឹមត្រូវ។ វាចាំបាច់ណាស់ ក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់លើច្បាប់នៃការប្រើពេលវេលា។

២០. ច្បាប់នៃការលូតលាស់ឆាប់រហ័ស

ប្រសិនបើអ្នកចង់បន្ថែមកំណើនការលូតលាស់ ចូរដឹកនាំ អ្នកដើរតាម។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ឱ្យកំណើនលូតលាស់របស់អ្នក ផ្ទុះឡើងឆាប់រហ័ស ចូរដឹកនាំ អ្នកដឹកនាំ។ អ្នកដឹកនាំដែលអភិវឌ្ឍអ្នកដើរតាមបន្ថែមកំណើនការលូតលាស់។ អ្នកដឹកនាំដែលដឹកនាំ អ្នកដឹកនាំជាច្រើនផ្សេងៗទៀត នឹងមានកំណើនលូតលាស់គុណច្រើនដង។ អ្នកដឹកនាំ ដែលដឹកនាំ អ្នកដឹកនាំជាច្រើនផ្សេងៗទៀត ចង់ទទួលបានជោគជ័យ។ ពួកគេផ្តោតលើភាពខ្លាំងរបស់អ្នកដឹកនាំកំពូល ២០% របស់ពួកគេ។

ពួកគេប្រប្រឹត្តុចំពោះអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ ជាលក្ខណ:បុគ្គល។ ពួកគេផ្តល់អំណាច និងការទទួលខុសត្រូវទៅឲ្យពួកគេ។ ពួកគេវិនិយោគលើអ្នកដទៃ។ ពួកគេធ្វើគុណឡើងច្រើនដង។ វាជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្ស និងអង្គភាពដែលនៅឆ្ងាយពីពួកគេ។

លោក ចន ម៉ាក់ស្វែល បានប្រាប់រឿងរ៉ាវ អំពីគ្រូគង្វាលឥណ្ឌាឈ្មោះ ដេវីដ ម៉ូហាន (David Mohan)។ លោក ម៉ាក់ស្វែល បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសឥណ្ឌា ដើម្បីបង្រៀនគោលការណ៍ដឹកនាំនៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ ទៅមនុស្សចំនួន ២០០០នាក់ ហើយបានជួបនឹងគ្រូគង្វាលនេះ។ កាលពីប្រាំពីរឆ្នាំមុន ម៉ូហាន បានកសាងព្រះវិហាររបស់គាត់ដល់មនុស្ស ៧០០នាក់ ដែលជាទំហំគួរឱ្យគោរពសម្រាប់ក្រុមជំនុំឥណ្ឌា។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីបង្រៀនអ្នកដឹកនាំរបស់គាត់នូវគោលការណ៍នៃការដឹកនាំក្នុងរយៈពេលនោះ ស្រាប់តែព្រះវិហាររបស់គាត់ បានក្លាយជាព្រះវិហារធំជាងគេនៅឥណ្ឌា។ គាត់បានធ្វើវាដោយវិនិយោគលើអ្នកដឹកនាំរបស់គាត់ ហើយដោយប្រកាន់គោលការណ៍ជាប់លាប់។ មិនមានវិធីណាផ្សេងទៀត ដើម្បីអភិវឌ្ឍអង្គភាពរបស់អ្នក ជាជាងតាមរបៀបនេះទេ។ មិនមែនវិធីសាស្រ្តគ្រប់គ្រងដែលលេចធ្លោ កំណើនហិរញ្ញវត្ថុ ការលក់ធនធានផ្សេងៗ អ្នកពិគ្រោះយោបល់ ការវិភាគ ឬគំនិតផ្តួចផ្តើមប្រចាំខែ។ អ្នកត្រូវតែវិនិយោគលើអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក។ វាជាឥន្ធនៈសម្រាប់បំផ្ទុះការរីកលូតលាស់របស់អ្នក។

២១. ច្បាប់នៃកេរ្តិ៍ដំណែល

គុណតម្លៃយូរអង្វែងរបស់អ្នកដឹកនាំ ត្រូវបានវាស់ដោយសន្តតិកម្ម (ការបន្តវេន) ។ តើមានអ្វីកើតឡើង ខណៈពេលដែលអ្នកនៅទីនោះគឺមានសារៈសំខាន់ ប៉ុន្តែគុណតម្លៃពិតនៃប្រសិទ្ធភាពរបស់អ្នក លេចឡើងនៅពេលដែលអ្នកបានចាកចេញពីអង្គភាព។ តើវាអាចលូតលាស់បានទេ បើគ្មានអ្នក? វាពិតជាចាំបាច់។

រឿងរបស់លោក រ៉ូបឺត ហ្គូហ្សូតា (Roberto Goizueta) នៃក្រុមហ៊ុន កូកាកូឡា (Coca Cola) បង្ហាញពីច្បាប់នេះ។ គាត់ធ្លាប់បានថ្លែងសុន្ទរកថា ដើម្បីបង្ហាញពីទំហំនៃលេខ ១ពាន់លាន។ “១ពាន់លាននាទីមុន គ្រីស្ទសាសនាបានលេចចេញមក។ មួយពាន់លានវិនាទីមុននេះ ក្រុមតន្រ្តី ប៊ីថល (Beatles) បានបង្ហាញខ្លួននៅលើ អេដ ស៊ូលីវ៉ាន់ (Ed Sullivan) ។ កូកាកូឡាទីមួយពាន់លានមុន ផលិតចេញនៅព្រឹកថ្ងៃម្សិលមិញ។ ហ្គូហ្សូតា គឺជាអ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យម្នាក់។ គាត់កំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកសាជីវកម្មល្អបំផុតនៅលើពិភពលោក។ គាត់ត្រូវបានគេសួរអំពីផែនការចូលនិវត្តន៍របស់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់បានឆ្លើយថា គាត់មានភាពសប្បាយរីករាយច្រើនក្នុងការចូលនិវត្តន៍។ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញថា មានជំងឺមហារីក ហើយបានស្លាប់នៅ ៦ ខែក្រោយមក។ ផ្សារហ៊ុន មិនមានការភ័យស្លន់ស្លោនោះទេ ចំពោះការប្រកាសអំពីការស្លាប់របស់គាត់។ អ្នកវិភាគនៃក្រុមហ៊ុន Paine Webber បានរាយការណ៍ថា គាត់បាន “រៀបចំក្រុមហ៊ុនសម្រាប់ការដែលគាត់មិនវត្តមាននៅទីនោះ ក៏ដូចជានាយកប្រតិបត្តិផ្សេងៗ ដែលខ្ញុំមិនដែលបានឃើញ។” ហ្គូហ្សូតា បានធ្វើឱ្យលោក ឌូហ្គាស់ អ៊ីវ៉េស្ទឺ (Douglas Ivester)ទទួលបានតួនាទីនេះ។ ជាអ្នកជំនាញផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ គាត់ត្រូវបានគេផ្តល់ដំណែងឲ្យជា CFO ភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីបានចូលរួមជាមួយកូកាកូឡា។ ដោយដឹងពីទេពកោសល្យរបស់គាត់ ហ្គូហ្សូតា បានបញ្ជូនគាត់ទៅអឺរ៉ុប ដើម្បីទទួលបានបទពិសោធន៍ផ្នែកប្រតិបត្តិការ ហើយបាននាំគាត់ត្រឡប់មកវិញមួយឆ្នាំក្រោយមក ដើម្បីក្លាយជាប្រធានក្រុមហ៊ុនកូកាកូឡាអាមេរិក និងចុងក្រោយ ជានាយកប្រតិបត្តិ (CEO)។ ហ្គូហ្សូតា បានធ្វើនូវអ្វីដែលអ្នកដឹកនាំតិចតួចបំផុតបានធ្វើ។ គាត់បានរៀបចំ អ្នកជំនួសគាត់។ កេរ្តិ៍ដំណែល ត្រូវបានបង្កើតឡើង នៅពេលមនុស្សម្នាក់ ដាក់អង្គការរបស់គាត់ឱ្យស្ថិតក្នុងទីតាំងមួយ ដើម្បីធ្វើរឿងអស្ចារ្យដោយគ្មានរូបគាត់។ គាត់នឹងត្រូវបានវាស់វែង ដោយច្បាប់នៃកេរ្តិ៍ដំណែល។

សេចក្តីសន្និដ្ឋាន

អ្នកដឹកនាំ កើតមកមានចរិតលក្ខណៈទាក់ទាញតិច ឬច្រើន ហើយអ្នកខ្លះហាក់ដូចជាមានលក្ខណៈធម្មជាតិជាងអ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែសៀវភៅរបស់លោក ជីម ខូលីន ( Jim Collin) “ល្អទៅអស្ចារ្យ” (Good to Great) បានចង្អុលបង្ហាញថាភាពថ្លៃថ្នូ រគឺសំខាន់ជាងកត្តាដទៃទៀត សម្រាប់អ្នកដឹកនាំ ដែលមានប្រសិទ្ធភាព។ ភាពរាបសារ អាចត្រូវបានរៀន។ ភាពជឿជាក់ អាចត្រូវបានបង្កើតឡើង។ កំហុស អាចត្រូវបានជៀសវាង។ ច្បាប់ទាំងនេះអាចរៀនបាន។ អ្នកអាចក្លាយជាអ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ ប៉ុន្តែវានឹងត្រូវការការវិនិយោគយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងខ្លួនអ្នក ក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកអាចបង្កើនជំនាញរបស់អ្នក យោងទៅតាមគោលការណ៍ទាំងនេះ អ្នកនឹងបង្កើនភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងអង្គភាពរបស់អ្នក។ ជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំ នឹងជួយអ្នកឱ្យសម្រេចក្តីសុបិនរបស់អ្នក ដោយមិនទុកសក្តានុពលរបស់អ្នកនៅលើតុចោលនោះទេ។ ចូរធ្វើមនុស្សដែលអ្នកអាចធ្វើបាន… ហើយយកអ្នកផ្សេងទៀតទៅជាមួយអ្នក។

ប្រភព៖ John Maxwell, The 21 Laws of Irrefutable Leadership

អត្ថបទទាក់ទង

គុណសម្បត្តិ ២១ប្រការ ដែលមិនអាចខ្វះបានរបស់អ្នកដឹកនាំ