រឿងខ្លី៖ “គំនិតដ៏ប្រពៃរបស់លោតា” ចង់ប្រាប់អ្នកជំនាន់មុនរបស់គេ គួរបន្សល់ទុកអ្វីល្អៗដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ
នៅក្នុងរឿងព្រេងភូមា មានរឿងតំណាលថា៖
ថ្ងៃមួយ ពេលដែលលោកតាម្នាក់កំពុងដាំកូនស្វាយនៅតាមរបងផ្ទះរបស់គាត់ ព្រះរាជាបានឃើញគាត់ដោយចៃដន្យ។ លោកតាបានថ្វាយផ្លែស្វាយរបស់គាត់ទៅព្រះរាជា។
“ព្រះអង្គ! ខ្ញុំព្រះករុណាសូមថ្វាយផ្លែស្វាយទុំនេះថ្វាយព្រះអង្គបានទេ?”
ព្រះរាជាក៏តបទៅវិញ៖ “យើងអរគុណហើយលោកតា! ស្វាយនេះមានឱជារស់ឆ្ងាញ់ណាស់! យើងសូមអរគុណច្រើន!”
ព្រះរាជាក៏មានបន្ទូលសួរ៖ “តើយើងអាចសួរលោកតា មួយសំណួរបាទេ? តើលោកតាអាយុប៉ុន្មានហើយ?”
លោកតាក៏តបទៅវិញ៖ “ខ្ញុំព្រះករុណាមានអាយុ ៨០ឆ្នាំ ហើយ។”
ព្រះរាជាក៏មានបន្ទូលតប៖ “យើងឃើញលោកតាដាំកូនស្វាយពេលដែលយើងមកដល់។ ប៉ុន្តែ យើងយល់ថាលោកតានឹងមិនអាចនៅចាំទទួលផលពីស្វាយដែលលោកតាបានដាំថ្ងៃនេះទេ។ ហេតុអ្វីបានជាលោកតានៅតែខ្វល់ខ្វាយដាំវាទៀត?”
លោតាបង្អង់បន្តិច បន្ទាប់មកក៏ទូលតបទៅទ្រង់វិញ៖
“ផ្លែស្វាយដ៏មានឱជារស់ដែលទ្រង់បានសោយអម្បាញ់មិញនេះ គឺជាផលដែលបានទទួលពីស្វាយរបស់ជីតាខ្ញុំព្រះករុណាដែលបានដាំសម្រាប់ឪពុកខ្ញុំព្រះករុណា និងខ្ញុំព្រះករុណា។ ឥឡូវ ខ្ញុំព្រះករុណាដាំកូនស្វាយនេះ នោះកូននិងចៅខ្ញុំព្រះករុណានឹងអាចបានផលពីដើមស្វាយនេះបន្ទាប់ពីខ្ញុំព្រះករុណាស្លាប់ទៅ។
បន្ទាប់ពីព្រះរាជាទទួលចម្លើយពីលោកតា ទ្រង់បានថ្លែងអំណរគុណដល់លោកតា ហើយទ្រង់ព្រះរាជទានចិញ្ចៀនត្បូងមានតម្លៃទៅលោកតាវិញ ចំពោះមេរៀនដ៏ល្អប្រសើរនេះ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូល៖ “យើងសូមអរគុណលោកតាខ្លាំងណាស់ ចំពោះគំនិតដ៏ឧត្តមដែលយើងបានរៀនពីលោកតាថ្ងៃនេះ។ យើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអ្វីដែលលោកតាបានធ្វើ។”
ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ព្រះរាជាតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើប្រជារាស្រ្តជាពិសេសនគររបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងរាជ្យរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើឱ្យប្រជារាស្រ្តសម្បូរសប្បាយ ហើយទ្រង់ក៏ទទួលការគោរពស្រឡាញ់ពីប្រជារាស្រ្តទូទាំងនគររហូតដល់ទ្រង់សោយទីវង្គត។
អត្ថបទទាក់ទង