វិធីសាស្រ្ត ៤ យ៉ាង ដើម្បីធ្វើជាចៅហ្វាយរួសរាយដោយមិនបាត់បង់អំណាច
ចៅហ្វាយ ( ន. ) អ្នកដែលជាម្ចាស់, ជាអ្នកនាយកលើគេ ឬអ្នកដែលត្រួតត្រាការនីមួយៗ ជាធំជាងអ្នកទាំងអស់ក្នុងពួកនោះៗ : ចៅហ្វាយខែត្រ, ចៅហ្វាយស្រុក, ចៅហ្វាយខណ្ឌ …។ សម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម, ហៅថាអភិបាលខែត្រ, អភិបាលស្រុក វិញ ។
អំណាច ( ន. ) អានុភាព គឺសេចក្ដីអាច, ដំណើរអង់អាច, សេចក្ដីអាចហាន, ដំណើរអាចធ្វើអ្វីៗបានតាមចិត្តឬតាមលំអានច្បាប់ : មានអំណាច, អំណាចរាជការ, អំណាចច្បាប់ ។ ដោយអំណាច ដោយសារ, ដោយកម្លាំង : ដោយអំណាចគុណបុណ្យ… ។ តាមអំណាចចិត្ត តាមអំពើចិត្ត : ធ្វើតាមអំណាចចិត្តឥតក្រែងច្បាប់ ។ ឡើងអំណាចឡើងចាង, ឡើងដៃ ។ អស់អំណាច អស់សេចក្ដីអាច, អស់អានុភាព ។ល។
អ្នកគ្រប់គ្រង ឬអ្នកដឹកនាំជាច្រើនក្នុងសម័យកាលនេះ ព្យាយាមធ្វើខុសពីជំនាន់មុន ដោយគេចង់ឲ្យខ្លួនឯងសាមញ្ញ និងរួសរាយ ដាក់ខ្លួន ចំណែកមនុស្សជំនាន់មុនច្រើនតែគិតថា ចៅហ្វាយស្លូតចិត្តត្រជាក់នាំឲ្យមានបញ្ហាគេមិនសូវខ្លាច។
តាមការពិត មនុស្សអស្ចារ្យជាច្រើនដែលកូនក្រុមនៅតែគោរព ព្រោះចរិតរួសរាយ និងសាមញ្ញ មិនមែនប្រើអំណាចធ្វើជាអ្នកអង្គុយតែបញ្ជានោះទេ។
ជាមេដឹកនាំមានចរិតផ្ដាច់ការដែលមិនខិតខំប្រឹងប្រែងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយកូនក្រុមមានទេពកោសល្យគ្រប់ឋានៈ នឹងក្លាយជាការដឹកនាំដែលទទួលបានតែមនុស្សហែអើ។ របៀបធ្វើជាចៅហ្វាយរួសរាយដោយមិនបាត់បង់អំណាច ត្រូវការចាំបាច់នូវចំណុចខាងក្រោមនេះ៖
១. វិនិយោគលើការកសាងទំនាក់ទំនង
នេះអាចជាល្បិចថ្មីមួយដែលនាំអ្នកគ្រប់គ្រងជាច្រើនឲ្យមានប្រជាប្រិយភាព។ សូមរៀនយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់លើមនុស្សជំនាញ និងស្និទ្ធស្នាលជាមួយពួកគេ ដោយទាត់ចោលអ្នកអែបអបដែលសែនពេញនិយមកាលសម័យកាលបុរាណ។ មនុស្សមិនចេះទើបអែបអប អ្នកចេះពិត មិនមានពេលធ្វើរឿងអន់ថយទេ។ ខ្លួនអ្នកដឹកនាំនោះដែរ ត្រូវធ្វើអន្តរកម្មនៅក្នុងស្ថានភាពវិជ្ជាជីវៈជាច្រើនប្រភេទ ជំនាញទន់ និងឧស្សាហកម្មដែលខ្លួនកំពុងកាន់។ ការបញ្ជាលើអ្វីមួយដែលយើងមិនដឹង វាជាការបង្ហាញឲ្យគេឃើញចំណុចខ្សោយ ដូច្នេះហើយដែលមេដឹកនាំត្រូវមានទីប្រឹក្សានៅតាមជំនាញនីមួយៗ។ មិនថាចង់មានមុខនិយាយទៅកាន់បណ្តាញទំនាក់ទំនង ក្រុមបណ្តាញថ្មីៗ ឬអតិថិជនទេ សកុំនិយាយបើយើងមិនដឹង។ ត្រូវសួរយោបល់និងកត់ចំណាំទើបការនិយាយសាធារណៈមានចំណុចទាក់ចិត្តនិងនាំបុគ្គលភាពឲ្យរីកចម្រើនក្នុងក្រសែភ្នែកសង្គមបាន។ គ្មានរូបភាពល្អលើសង្គម ធ្វើល្អយ៉ាងណាក៏មិនជោគជ័យដែរ។
២. ត្រូវមានការយល់ដឹង និងបត់បែនបានល្អ
និយោជិត ខ្លាចចៅហ្វាយនាយណាដែលចេះបត់បែន មានគំនិតសមហេតុផល និងឆ្លាតវាងវៃ មិនមែនល្ងង់ខ្លៅ ហើយរឹងរូសទេ។ គ្រប់គ្នាចង់ឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងខ្លួន មិនធ្វើតាមអារម្មណ៍ ដោយមានភាពសមហេតុផលរាល់ពេលសម្រេចចិត្ត និងដាក់ចំណាត់ការ។ មានធនធានទាំងនេះ នឹងទទួលបានការគោរពដោយឯកឯង។
៣. ចេះលើកទឹកចិត្ត
ការលើកទឹកចិត្ត ជាតួនាទីប្រចាំថ្ងៃរបស់មេដឹកនាំ។ បើយើងមិនលើកទឹកចិត្ត តើបានអ្នកណាធ្វើការតស៊ូដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់យើង? ការស្ងើចសរសើរ អាចថ្វើតាមរយៈសម្តី កាយវិការ ការណាត់ជួប ការផ្តល់រង្វាន់ ឬអ្វីក៏ដោយដែលអាចឱ្យពួកគេប្រឹងមួយជាពីរដើម្បីក្រុម។ ផ្ទុយទៅមតិអវិជ្ជមាន មតិប្រតិកម្មលើលទ្ធផលរបស់និយោជិក មិនសូវនាំទៅរកគោលដៅវិជ្ជមានដែលយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងចង់បាននោះទេ។
ប្រភពយោង៖
- វចនានុក្រមខ្មែរ
- themuse
អត្ថបទទាក់ទង