តើអ្វីទៅជាសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ?
ពេលខ្លះ ដើម្បីបំបែកភាពរឹងមាំរបស់ដៃគូរប្រជែងឬ សត្រូវ គេមិនអាចប្រើកម្លាំងបាននោះទេ ព្រោះបើសត្រូវ ឬដៃគូរប្រជែងមានកម្លាំងខ្លាំង និងរឹងមាំជាងការយកកម្លាំងទៅវាយ ដូចយកពងមាន់ទៅជលនឹងថ្មដូច្នោះដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ដើម្បីបំបែកភាពរឹងមាំរបស់គូរប្រជែង ឬសត្រូវ គេត្រូវចេះប្រើសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ។
សង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ គឺជាតាកតិច ជាមនោគមន៍វិជ្ជា វាយប្រហារទៅលើផ្លូវចិត្តរបស់គូរប្រជែង ឬសត្រូវ។ វាជាមធ្យោបាយ យកឈ្នះសង្គ្រាម ដោយមិនបាច់ប្រើអាវុធប្រហារគ្នា។ សង្រ្គាមចិត្តសាស្ត្រ គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃកិច្ចការនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច យោធា និងមនោគមន៍វិជ្ជា។ អ្នកពូកែប្រើសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ គឺជាអ្នកអាចយកឈ្នះលើសត្រូវ ដែលមានអាវុធគ្រប់ដៃ មានកំហឹងពេញខ្លួនឱ្យក្លាយជាមនុស្សដែលមានចិត្តត្រជាក់ដូចទឹក ហើយអាចនិយាយចរចារគ្នាបាន។
សង្រ្គាមចិត្តសាស្ត្រ កើតមានតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ។ ក្នុងក្បួនសឹក ស៊ុន ជឺ (Sun Tzu) ចែងថា កំពូលយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាម ដែលអាចយកឈ្នះសត្រូវដោយមិនចាំបាច់ប្រយុទ្ធ គឺត្រូវប្រើចិត្តសាស្រ្ត។ ហើយប្រការសំខាន់បំផុតក្នុងសង្គ្រាមចិត្តសាស្រ្ត គឺការវាយប្រហារទៅផ្លូវចិត្ត លើយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សត្រូវ ឬគូរប្រជែងខាងអ្នកមានកម្លាំងខ្លាំង ដោយគេប្រើការគម្រាម ការបំភ័យ ការកំទេច ឬសម្លាប់ជាដើម។ ឯចំណែកខាងអ្នកមានកម្លាំងទន់ជាងវិញ គេប្រើវិធីចាករុក បំបែកបំបាក់ផ្ទៃក្នុង បើសត្រូវមានចរិតឆាប់ខឹង ចូរញុះញង់ឲ្យខឹង បើសត្រូវមានចរិតអួតអាង គេញុះញង់ឲ្យមានអំនួត បើសត្រូវសាមគ្គីគ្នា គេញុះញង់ឱ្យពួកគេលែងទុកចិត្តគ្នាជាដើម។ ហើយក្រៅពីនោះ គេប្រើវិធីរារាំងសម្ព័ន្ធមិត្ត ឬដៃគូររបស់សត្រូវដោយមធ្យោបាយការទូត ឬចងសម្ព័ន្ធភាព ដើម្បីកាត់បន្ថយកម្លាំងខាងក្រៅរបស់គូរប្រជែង ឬសត្រូវ។
គោលការណ៍ ទាំង៦ របស់ ស៊ុនអ៊ូ (Sun Tzu)
ស្តេចម៉ុងហ្គោលដ៏ល្បីល្បាញ ជិនហ្គីស ខាន់ (Genghis Khan) ដែលជាអ្នកចម្បាំងដ៏កំពូលក្នុងលោក តែងតែប្រើប្រាស់សង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ និងយុទ្ធសាស្ត្របំភាន់សត្រូវ។ មុនពេលចេញធ្វើសង្គ្រាម ស្តេច ជិនហ្គីស ខាន់ តែងបញ្ជូនកងពិសេសទៅផ្សព្វផ្សាយអំពីភាពសាហាវ និងកម្លាំងទ័ពដ៏ច្រើនមហិមារបស់ម៉ុងហ្គោលធ្វើឲ្យសត្រូវបាក់ស្មារតី។ នៅសមរភូមិ ស្តេច ជិនហ្គីស ខាន់ ក៏ពូកែខាងបំភាន់សត្រូវឲ្យមើលឃើញថាទ័ពម៉ុងហ្គោលមានចំនួនច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់តាមរយៈការបញ្ជូនទ័ពពិសេសឲ្យចល័តទៅចល័តមកយ៉ាងរហ័ស បង្កើតជារូបភាពឲ្យសត្រូវឃើញថាទ័ពម៉ុងហ្គោលមានចំនួនច្រើនឥតគណនា។ ក្នុងជួរទ័ពម៉ុងហ្គោលក៏មានកងពិសេសមួយកងផ្នែកបាញ់ព្រួញដែលមានមុខងារផ្តល់ព័ត៌មានរហ័សដល់មេបញ្ជាការ និងអាចចល័តបានលឿនដូចផ្លេកបន្ទោរ និងមានមុខងារបាញ់សម្លាប់អ្នកនាំសាររបស់សត្រូវដើម្បីកុំឲ្យមេទ័ពសត្រូវអាចទាក់ទងគ្នាបាន។ កត្តាទាំងអស់នេះធ្វើឲ្យសត្រូវបាក់ទឹកចិត្ត ហើយភាពភ័យខ្លាចកើតមានជានិច្ចនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលម៉ុងហ្គោលទៅដល់។
នៅសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី២ គ្រប់ភាគីជម្លោះទាំងអស់ សុទ្ធសឹងតែប្រើសង្រ្គាមចិត្តសាស្ត្រ ដោយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរៀងៗខ្លួន។ នៅពេលអាឡឺម៉ង់ចង់ឈ្លានពានអង់គ្លេស យុទ្ធនាការឃោសនាចិត្តសាស្ត្រមួយត្រូវបានធ្វើឡើងដោយអង់គ្លេសរារាំងមិនឲ្យទ័ពអាឡឺម៉ង់ចូលឈ្លានពាន។ កាលនោះ គេប្រើវិទ្យុប៊ីប៊ីស៊ី (BBC) ជាមធ្យោបាយផ្សព្វផ្សាយសារចិត្តសាស្ត្រ ព្រោះគេដឹងថាអាឡឺម៉ងតែងតែស្តាប់វិទ្យុមួយនេះ។ កម្មវិធីបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស ត្រូវបានគេចាក់ផ្សាយជាប្រចាំ ដោយមានគោលដៅសំដៅទៅទ័ពអាឡឺម៉ង់។ ពិធីករបានផ្តើមកម្មវិធីបង្រៀនដូចខាងក្រោម៖
…នេះជាប្រការសំខាន់ដែលអ្នកត្រូវរៀនពាក្យសាមញ្ញមុនពេលអ្នកចូលមកកាន់ទឹកដីយើង។ មេរៀនទីមួយរបស់យើង គឺ DIE KANALUEBERFAHRT. The channel crossing. ការឆ្លង់កាត់ដៃសមុទ្រ។
ឥឡូវនេះសូមថាតាមខ្ញុំ ‘DAS BOOT SINKT.’ The boat is sinking. The boat is sinking. ទូកលិចហើយ ទូកលិចហើយ។
“DAS WASSER IST KALT. The water is cold. ទឹកត្រជាក់ ។ SER KALT. Very cold” ត្រជាក់ណាស់។
“Now I will give you a verb that should be very useful. Again, please repeat after me. ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកអំពីកិរិយាស័ព្ទដ៏មានប្រយោជន៍។ សូមថាតាមខ្ញុំ។ ICH BRENNE. I am burning ភ្លើងឆេះខ្ញុំហើយ. Du Brennst. You are burning ភ្លើងឆេះអ្នកហើយ. ER BRENNT. He is burning ភ្លើងឆេះគាត់ហើយ. WIR BRENNEN. We burn ភ្លើងឆេះយើងហើយ. IHR BRENNT. You are burning ភ្លើងឆេះអ្នកហើយ. SIR BRENNEN. They are burning. ភ្លើងឆេះពួកគេហើយ”
សារចិត្តសាស្ត្រខាងលើ អំពីភ្លើងឆេះដៃសមុទ្រអង់គ្លេស ស្របគ្នានឹងពាក្យចចាមអារាមដែលភ្នាក់ងារអង់គ្លេសផ្សព្វផ្សាយចេញទៅ ថាអង់គ្លេសបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចនឹងដុតដៃសមុទ្រសម្លាប់ទ័ពអាឡឺម៉ង់ ប្រសិនបើអាឡឺម៉ងហ៊ានឈ្លានពានចូលទឹកដីងអង់គ្លេស។ ទោះបីជាព័ត៌មាននេះមិនពិតក៏ដោយ ប៉ុន្តែពាក្យចចាមអារាមត្រូវបានគេរៀបចំល្អិតល្អន់តាមផែនការ និងផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងឈ្លាសវៃ ទាហានអាឡឺម៉ង់ជាច្រើនជឿលើរឿងនេះ។ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ចប់គេរកឃើញឯកសារបញ្ជាក់ថា សូម្បីតែអគ្គមេបញ្ជាការអាឡឺម៉ង់ ក៏ជឿថាអង់គ្លេសមានផែនការដុតដៃសមុទ្រដែរ។
ក្នុងកំឡុងសង្រ្គាមអាមេរិកជាមួយវៀតណាម ទ័ពអាមេរិកបានប្រើយុទ្ធនាការសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ ៥ យ៉ាង លើទ័ពវៀតកុង៖
១. បំភ័យឲ្យខ្លាចស្លាប់
២. បំផុសឲ្យនឿយណាយនឹងជីវិតក្នុងសមរភូមិព្រៃភ្នំ
៣. បំផុសឲ្យអស់ជំនឿថានឹងទទួលបានជោគជ័យលើអាមេរិក
៤. បំផុសឲ្យបារម្ភពីគ្រួសារ
៥. បំបាក់ទឹកចិត្តឲ្យស្រងេះស្រងោច
សារចិត្តសាស្ត្រសំខាន់ៗរួមមាន៖
១. “កើតនៅភាគខាងជើងស្លាប់នៅភាគខាងត្បូង។”
២. “មច្ចុរាជរង់ចាំនៅគ្រប់ទីកន្លែង។”
៣. “គ្មានអ្វីអាចទប់ទល់នឹងគ្រាប់បែក បេហាពីរ B-52 បានទេ។”
៤. “ជីវភាពព្រៃភ្នំ ឯកោ លំបាក ខ្វះអាហារ ខ្វះថ្នាំសង្កូវ”
ដើម្បីទប់ទល់នឹងសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រនេះ ទ័ពវៀតកុង បានបណ្តុះមនសិការទុកចិត្តយុទ្ធមិត្តទៅវិញទៅមក មិនឲ្យជឿតាមប្រព័ន្ធឃោសនាឡើយ រាល់ទំនាក់ទំនងកងទ័ពត្រូវទាក់ទងគ្នាដោយផ្ទាល់ ហើយពួកគេឧស្សាហ៍ជួបគ្នាជារឿយៗដើម្បីសាងទំនុកចិត្តផ្ទៃក្នុងឲ្យកាន់តែរឹងមាំ។
គ្រប់យុទ្ធនាការសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ គេត្រូវសិក្សាឲ្យបានច្បាស់បំផុតអំពីកត្តាចិត្តសាស្ត្ររបស់សត្រូវ រួមមានជំនឿ ចំណុចខ្លាំង ចំណុចខ្សោយ និងស្មារតី ជាដើម។ បន្ទាប់មក គេត្រូវរៀបចំយុទ្ធនាការឃោសនាបំបាក់ទឹកចិត្តសត្រូវ។ គេប្រើសម្លេង និងរូបភាពជាអាវុធដ៏មុតស្រួច។ គេផ្សាយសារចិត្តសាស្ត្រតាមរយៈ វិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ម៉េក្រូ ខិតប័ណ្ណ ។ល។ ការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធឃោសនាណាមួយ គឺអាស្រ័យលើប្រភេទសត្រូវ ឬជនគោលដៅដែលគេចង់ឈ្នះ។ ប្រព័ន្ធឃោសនាគ្រាន់តែជាចំណែកមួយតែប៉ុណ្ណោះ ចំណុចសំខាន់ជាងគេបំផុត គឺសារដែលត្រូវបញ្ជូនទៅ និងយុទ្ធសាស្ត្រនៃការផ្សាយសារទាំងនោះទៅកាន់សត្រូវ។
ពាក្យកុហកទ្រង់ទ្រាយធំ ដែលផ្សាយម្តងហើយម្តងទៀត នៅទីបំផុតមនុស្សនឹងជឿថាជាការពិត។
អត្ថបទទាក់ទង
កុំធ្វើខ្លួនអស្ចារ្យជាងចៅហ្វាយនាយ ដោយ វ៉ុលទែរ ១៦៩៤-១៧៧៨