ចំណុចសំខាន់ៗចំនួន ៤ បញ្ជាក់ថាអារម្មណ៍របស់មនុស្សអាចជះឥទ្ធិពលលើឥរិយាបទនៃការទិញ
បើទោះបីជាមានបដិវត្តន៍ និង ការអភិវឌ្ឍនៃការគិតបែបអរូបី និង ការគិតត្រិះរិះវិនិច្ឆ័យរាប់លានឆ្នាំមកហើយក៏ដោយ ក៏មនុស្សនៅតែផ្អែកលើអារម្មណ៍ជាធំនៅពេលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វីមួយ។
ពិតណាស់! មិនថាអ្នកបានធ្វើការវិភាគទិន្នន័យ ឬ ធ្វើបញ្ជីលើចំណុចល្អ ចំណុចអាក្រក់បានល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ការសម្រេចចិត្តទិញរបស់អ្នក (និងការសម្រេចចិត្តទិញរបស់អតិថិជន) គឺត្រូវបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដោយតំបន់ខួរក្បាលមួយក្នុងចំណោមតំបន់ខួរក្បាលបឋម និង ជះឥទ្ធិពលតិចជាងដោយអ្វីដែលធ្វើឱ្យយើងឆ្លាតដូច្នេះ។
ដោយហេតុនេះហើយ ក្នុងនាមជាអ្នកទីផ្សារ យើងត្រូវអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឲ្យក្លាយជាអ្នកជំនាញក្នុងការផ្សារភ្ជាប់ផ្នែកអារម្មណ៍ជាមួយអតិថិជនរបស់យើង។
លោក ឌូគ្លាស់ វ៉ាន់ ព្រែត (Douglas Van Praet) អ្នកនិពន្ធអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា Unconscious Branding: How Neuroscience Can Empower (and Inspire) Marketing បានលើកឡើងថា៖
ការពិតដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុត គឺយើងមិនដែលគិតវិធីរបស់យើងថាជាដំណោះស្រាយសមហេតុផលនោះទេ។ យើងតែងតែមានអារម្មណ៍ថាវិធីរបស់យើង គឺជាហេតុផល។ អារម្មណ៍ គឺជាស្រទាប់ផ្នែកគោលខាងក្រៅនៃសរសៃប្រសាទដែលគាំទ្រសូម្បីតែការពិចារណាសមហេតុផល។ អារម្មណ៍មិនដែលរារាំងការសម្រេចចិត្តនោះទេ។ អារម្មណ៍បង្កើតមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់អ្វីទាំងឡាយណាដែលវាត្រូវបានបង្កើត។
នៅពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងមិនអាចមិនអើពើនឹងតួនាទីរបស់អារម្មណ៍បានទេ។ តើការព្យាយាមជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តទិញ និង បង្កើនការនាំមុខមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះអ្នកទីផ្សារ?
អ្នកទីផ្សារត្រូវចេះចាប់អារម្មណ៍ចំពោះតម្រូវការ និង ការចង់បានរបស់អ្នកទិញនីមួយៗ។ វាគឺជាការឆ្លើយតបដំបូងមួយ។ មនុស្សឃើញអ្វីដែលគេចង់បាន ហើយនឹងធ្វើសកម្មភាពភ្លាម។
អត្ថបទមួយនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យស្វែងយល់កាន់តែច្បាស់ពីមូលហេតុនិង របៀបដែលអ្នកអាចបន្តាក់ទុនជាមួយវានៅក្នុងទីផ្សាររបស់អ្នក។
១. ជីវសាស្ត្រនៃការទិញ
សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកសរសៃប្រសាទនៃសាកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វរន័រខាងត្បូង (University of Southern California) លោក Antonio Damasio បានប្រកែកថា “ស្ទើរតែរាល់ការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ គឺត្រូវការអារម្មណ៍”។
លោកបានធ្វើការស្រាវជ្រាវជាមួយអ្នកដែលមានពិការភាពផ្នែកអារម្មណ៍ ប៉ុន្តែតំបន់ការគិតនៃខួរក្បាលរបស់ពួកគេមិនត្រូវបានប៉ះពាល់ឡើយ។
មុខវិជ្ជាទាំងអស់នេះអាចជួយធ្វើឲ្យមានដំណើរការព័ត៌មាននិង ការគិតត្រិះរិះពិចារណា។ ប៉ុន្តែវាមិនអាចជួយក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តបានឡើយ ពីព្រោះវាខ្វះខាតនូវញាណដែលប្រាប់ឲ្យដឹងថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍ចំពោះជម្រើសរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា។
បើទោះបីជាវាគ្រាន់តែជាការសម្រេចចិត្តតូចតាចដូចជា៖ តើត្រូវញ៉ាំអ្វី? ពួកគេអាចប្រាប់បានថាពួកគេគួរតែធ្វើអ្វី ហើយមានហេតុផលសម្រាប់ធ្វើរឿងនោះ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែមិនអាចទៅដល់ការជ្រើសរើសចុងក្រោយនោះឡើយ។
វាត្រូវបានសិក្សាម្តងហើយម្តងទៀត។ ការសាកល្បង fMRI បានបង្ហាញថានៅពេលដែលមុខវិជ្ជាធ្វើការវាយតម្លៃផលិតផល ឬ ម៉ាកផលិតផលណាមួយ ប្រព័ន្ធខួរក្បាល (កន្លែងដែលអារម្មណ៍ ការចងចាំ និង ការវិនិច្ឆ័យរបស់យើងចាប់កកើត) របស់ពួកគេចាប់ផ្តើមបញ្ចេញពន្លឺ ខណៈពេលដែលទិន្នន័យកំពុងតែដំណើរការ ហើយមជ្ឈមណ្ឌលវិភាគនៃខួរក្បាលរបស់ពួកគេភាគច្រើន គឺត្រូវបានបោះបង់ចោលដោយមិនមានការភ្ញោចឡើយ។
នៅពេលការសម្រេចចិត្តភាគច្រើនផ្អែកលើថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍បែបណា អ្នកទីផ្សារអាចដាក់ទុនដោយធ្វើការទំនាក់ទំនងរវាងអារម្មណ៍ ហើយបន្ថយការសង្កត់ធ្ងន់លើការពិតជាក់ស្តែងមួយចំនួន។ អ្នកចាំបាច់ត្រូវមានការចាប់អារម្មណ៍លើមនុស្ស មិនមែនអ្នកទិញនោះទេ។
២. របៀបប្រើប្រាស់អារម្មណ៍ក្នុងទីផ្សារ
ដូច្នេះ តើអារម្មណ៍ទាំងអស់នេះអាចជួយផ្សព្វផ្សាយនូវសាររបស់អ្នកទៅខាងក្រៅបានដោយរបៀបណា?
យើងចូលចិត្តលើកឡើងនូវការដែលខួរក្បាលជឿនលឿនរបស់យើងមានភាពស្មុគស្មាញកម្រិតណាមកនិយាយ ប៉ុន្តែការសិក្សាស្រាវជ្រាវពីសាកលវិទ្យាល័យ ហ្គ្លាស់ហ្គូ (University of Glasgow) បានលើកឡើងថា ក្នុងតថភាពជាក់ស្តែង អារម្មណ៍ពេញនិយមទាំងអស់របស់យើង ចាប់ផ្តើមចេញពីអារម្មណ៍គោលចំនួនបួនគឺ៖ ភាពរីករាយ ទុក្ខសោក ភាពភ័យខ្លាច ឬភ្ញាក់ផ្អើល និង ការខឹងសម្បារ ឬ ការខ្ពើមរអើម។
ទាំងអស់នេះគឺជាអារម្មណ៍ដែលធ្វើឲ្យយើងមានជីវិតរួចផុតពីការលំបាកផ្សេងៗ។ អារម្មណ៍ទាំងនោះត្រូវបានចាក់ស្រេះយ៉ាងជាប់ទៅនឹងខួរក្បាលរបស់យើង។ ហើយនៅពេលចង់ធ្វើការផ្សព្វផ្សាយពីមាតិកាសាររបស់យើង យើងមិនគួរមើលរំលងនូវអារម្មណ៍ទាំងបួននេះទេ។
ទាំងអស់នេះអាចសរបញ្ជាក់ឲ្យឃើញបានថា នៅពេលក្រឡេកទៅមើលអ្វីដែលកំពុងដាក់លក់ក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។
៣. មាតិកាវិជ្ជមាន និង មាតិកាអវិជ្ជមាន
ភាពរីករាយ = ចែករំលែកច្រើន
វាមិនមែនជាអាថ៌កំបាំងនោះទេ។ ទស្សនៈមួយបានពោលថា «បើវាស្រក់ឈាម វានឹងនាំមុខ» ដែលវាបានគ្រប់គ្រងការផ្សាយព័ត៌មានពេលយប់របស់យើង។ ទោះជាយ៉ាងណាទស្សនៈនេះដូចជាចាស់កម្រិលហើយ នៅពេលអនុវត្តវាក្នុងបណ្តាញសង្គម នេះបើយោងតាមចិត្តសាស្ត្រសង្គមវិទូលោក Jonah Berger នៃសាកលវិទ្យាល័យផេនស៊ីលវេនា (University of Pennsylvania)។
ឃ្លា “បើវាស្រក់ឈាម” មានប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់ក្នុងបណ្តាញសង្គមសម្រាប់តែចង់ឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេចង់ទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ហើយមិនខ្វល់ថាតើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលអ្នកចែករំលែកពីរឿងអ្វីមួយជាមួយមិត្តភក្តិរបស់អ្នក អ្នកតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការដែលគេមានប្រតិកម្មតបមកវិញ។ អ្នកមិនចង់ឲ្យពួកគេគិតមកអ្នកថាជា Debbie Downer នោះទេ»
ការដកពិសោធរបស់ Berger ជាមួយនឹងមាតិកាដែលបានចែកចាយ បានបង្ហាញថា អត្ថបទវិជ្ជមានទំនងជាមានការចែកចាយបន្តច្រើនជាងអត្ថបទដែលនិយាយពីរឿងរ៉ាវកំសត់ៗ។
ក្នុងនាមជាអ្នកទីផ្សារ នេះមានន័យថា អ្នកអាចទាញយកផលប្រយោជន៍ពីការលើកយកនូវព័ត៌មានវិជ្ជមាន អត្ថប្រយោជន៍ ឬក៏វឌ្ឍនភាពដែលទាក់ទងនឹងអាជីវកម្ម ឬ មុខរបររបស់អ្នក។
ឧទាហរណ៍ថា ប្រសិនបើអ្នកធ្វើការក្នុងវិស័យសេវាហិរញ្ញវត្ថុ អ្នកអាចចែករំលែកនូវព័ត៌មានអំពីការកើនឡើងបន្តិចនៃទីផ្សារភាគហ៊ុន។ ឬក៏អ្នកធ្វើការក្នុងការិយាល័យពេទ្យសត្វ អ្នកអាចនិយាយពី April the giraffe.
ទុក្ខសោក = ការចុចច្រើន
ក្រៅពីការចែករំលែក មានគុណតម្លៃដទៃទៀតទាក់ទងនឹងទស្សនៈថា “បើវាស្រក់ឈាម វានឹងនាំមុខ” ។
ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថាពាក្យដែលមានអត្ថន័យបង្កប់អវិជ្ជមានទំនងជាទាក់ទាញការចុច និង បើកមើលច្រើនជាង។
ជាក់ស្តែង Outbrain បានរកឃើញថា គុណនាមប្រៀបធៀបបែបអវិជ្ជមាន (ដូចជាពាក្យ មិនដែល ឬ អាក្រក់បំផុត) មានប្រសិទ្ធិភាព ៣០% ប្រសើរជាងចំណងជើងដែលគ្មានគុណនាមប្រៀបធៀបក្នុងការទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក។
ដូច្នេះ ចុះពាក្យវិជ្ជមានដូចជា “តែងតែ” ឬ “ប្រសើរបំផុត” វិញយ៉ាងម៉េចដែរ?
ពាក្យទាំងនោះពិតជាអន់ជាងចំណងជើងដែលគ្មានគុណនាមប្រៀបធៀបទៅទៀត។ សម្រាប់អត្រាតាមរយៈការចុច (CTR) របស់ក្រុមពាក្យទាំង២ ចំណងជើងដែលមានគុណនាមប្រៀបធៀបបែបអវិជ្ជមានមាន ៦៣% ខ្ពស់ជាងចំណងជើងបែបវិជ្ជមានដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន។
ជារួម៖ ព័ត៌មានអវិជ្ជមានទទួលបានការចុច និង អានច្រើន ក៏ប៉ុន្តែព័ត៌មានរីករាយទទួលបានការចែករំលែកច្រើនជាង។
តើអ្នកទីផ្សារអាចប្រើវិធីទាំងនេះឲ្យមានប្រយោជន៍ដោយរបៀបណា?
- យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះចំណងជើង
BuzzSumo បានធ្វើការវិភាគលើអត្ថបទរាប់លានក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ ហើយបានរកឃើញថា ការដែលគ្រាន់តែដាក់បន្ថែមពាក្យ «ស្រឡាញ់» ក្នុងចំណងជើងអត្ថបទ អាចធ្វើឲ្យមានផលជះដ៏មហិមាក្នុងការចូលរួម និង ចែកចាយក្នុងបណ្តាញសង្គម។ ហេតុនេះហើយ ចែករំលែកការស្រឡាញ់ មានន័យថាមាតិកាអត្ថបទរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានគេចែករំលែកផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ថា ប្រសិនបើអ្នកកំពុងបង្កើតផុសអំពីឧទាហរណ៍អស្ចារ្យទាក់ទងនឹងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មក្នុងហ្វេសប៊ុក អ្នកគួរដាក់ចំណងជើងថា «ពាណិជ្ជកម្មហ្វេសប៊ុកទាំង ១៣ ដែលទស្សនៈរបស់អ្នកនឹងស្រឡាញ់»។
ដើម្បីបង្កើនការចូលរួម និង ការបើកមើលមាតិការបស់អ្នក ដូចដែលការសិក្សារបស់ Outbrain បង្ហាញ អ្នកត្រូវប្រើគុណនាមប្រៀបធៀបអវិជ្ជមានជំនួសគុណនាមវិជ្ជមាន។ ផ្លាស់ប្តូរចំណងជើងនោះពី «វិធីប្រសើរបំផុតក្នុងការអភិវឌ្ឍល្បែងខ្លីៗរបស់អ្នក» ទៅជា «កំហុសអាក្រក់ទាំង ៧ ដែលអ្នកអាចធ្វើពេលព្យាយាមវាយកូនហ្គោលចូលទី»។
- បន្ថែមកំប្លែងចូលបន្តិចបន្តួច
មនុស្សគ្រប់គ្នាមិនត្រឹមតែចូលចិត្តចែករំលែកនូវមាតិកាកម្សាន្តប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងចង់បញ្ចេញបញ្ចូលបន្ថែមនូវភាពកំប្លុកកំប្លែងរបស់ពួកគេឲ្យវាមានទំនងទំនងគ្នាក្នុងប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណែតផងដែរ។ អ្នកត្រូវធ្វើឲ្យមនុស្សសើចជាមួយនឹងមាតិការបស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងឃើញការចែកចាយប្រាកដជាកើនឡើង។
- លេងវិធីពញ្ញាក់ដោយលាន់មាត់ថា “វ៉ោវ (Wow)”
ចាប់អារម្មណ៍ការងឿងឆ្ងល់របស់មុនស្សជាមួយអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យពួកគេលាន់មាត់ថា “វ៉ោវ (Wow)“។ អ្វីមួយដែលនឹងស្មានមិនដល់ ឬ គួរឲ្យសង្ស័យដែលធ្វើឲ្យមានមន្ទិល ហើយធ្វើឲ្យពួកគេចង់ចុចអានមាតិការបស់អ្នក។
ខណៈពេលដែលការអះអាងពីការសិក្សានោះបានបញ្ចប់ ស្ទើរតែមិនពិតនោះទេដែលវាធ្វើឲ្យមានការរំជើបរំជួលក្នុងបណ្តាញអ៊ិនធឺណែតក្នុងឆ្នាំ ២០១៥។ វាពិតជាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ័ខ្លាំងណាស់។
ប៉ុន្តែវាមិនមែនមានន័យថាអ្នកគួរតែចុះញ៉មនឹងអត្ថបទដែលកំពុងពេញនិយមនោះទេដែលអាចធ្វើឲ្យអត្ថបទរបស់អ្នកក្លាយទៅជាសារឥតបានការ ឬហៅថា «នុយទាក់ទាញការចុចមើល»។ ផ្ទុយមកវិញអ្នកត្រូវមានភាពច្នៃប្រឌិត។ ស្វែងរកវិធីណាគួរឲ្យទាក់ទាញដើម្បីតុបតែងប្រធានបទរបស់អ្នក ឬចែករំលែកនូវព័ត៌មានដែលទំនងធ្វើឲ្យគេលាន់មាត់បាន។
ចុះការសន្ទនាវិញ?
អ្នកក៏អាចទាក់ទាញអារម្មណ៍ចម្បងរបស់មនុស្សដើម្បីបង្កើនការសន្ទនា និង ទំហំ មិនមែនត្រឹមតែការចុចមើល ឬចែកចាយតែប៉ុណ្ណោះទេ។
ជាអ្នកទីផ្សារ យើងត្រូវឆាប់រហ័សក្នុងការអួតសរសើរអំពីផលិតផលរបស់យើងដែលជួយអ្នក «ធ្វើអ្វីមួយបានប្រសើរជាងមុន» ឬ «កម្ចាត់បញ្ហាណាមួយទៅឲ្យឆ្ងាយ»។ យ៉ាងណាមិញ វាបែរទៅជាជូនដំណឹងទាំងស្រុងទៅកាន់ខុសពាក់កណ្តាលនៃខួរក្បាល។
ខណៈពេលដែលការពិត និង ទិន្នន័យលំបាកៗអាចជួយបញ្ជាក់អំពីគុណតម្លៃនៃផលិតផលបាន ពាក់កណ្តាលខួរក្បាលខាងឆ្វេងដែលដំណើរការព័ត៌មានទាំងនេះ ពុំមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការធ្វើដំណើរការអារម្មណ៍
ឡើយ។ តែយើងដឹងថាវាមាននាទីសំខាន់ក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ ខួរក្បាលខាងឆ្វេងគឺសុទ្ធតែពាក្យ និង លេខ (មានទិន្នន័យនិង ព័ត៌មានល្អៗដែលអ្នកកំពុងតែប្រើប្រាស់ដើម្បីព្យាយាម និង លក់)។ ផ្ទុយមកវិញខួរក្បាលខាងស្តាំជាអ្នកទំនាក់ទំនងអារម្មណ៍ទៅនឹងរូបភាព។
អីចឹងថាតើអ្នកធ្វើដូចម្តេចដើម្បីទាក់ទាញខួរក្បាលពាក់កណ្តាលខាងស្តាំ ដែលគេប្រកែកថាជាផ្នែកដែលមានឥទ្ធិពលច្រើនជាងខាងឆ្វេង? ខួរក្បាលខាងឆ្វេងមិនត្រឹមតែមានតួនាទីទាក់ទងនឹងអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមានទំនោរធ្វើឲ្យរូបភាពទាំងនោះក្លាយជាជម្រើសបន្ទាប់នៅពេលព្យាយាមដាស់ការឆ្លើយតបផ្នែកអារម្មណ៍ជាមួយនឹងផ្នែកទីផ្សាររបស់អ្នក។
អារម្មណ៍គឺជារូបភាព៖
តើរូបភាពមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងអារម្មណ៍ដោយរបៀបណា?
មិនថាមនុស្សមានភាពវ័យឆ្លាតកម្រិតណាទេ យើងនៅតែជាទាសករនៃសភារគតិរបស់យើងមុនដំបូងគេ។
ដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ អ្នកសាកល្បងគិតបែបនេះ។ នៅពេលដែលយើងឃ្លាន យើងនឹងញ៉ាំ។ ពេលហត់? យើងនឹងគេង។ ពេលយើងឃើញក្មេង ឬ សត្វតូចដែលអនាថា? យើងចង់ទៅឱបរឹតពួកគេ ឬ យ៉ាងហោចណាស់លេបពួកគេទុក។
ឈប់, ថាម៉េច? នោះដូចជាមិនសមហេតុផលទេ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថាមានអ្នកខ្លះមានអារម្មណ៍ដូចនេះ។ វាបង្ហាញអំពីអំណាចដែលរូបភាពបានបញ្ចេញអរម៉ូនមកក្រៅ ហើយដាស់អារម្មណ៍ដែលពេលខ្លះយើងពិបាកនឹងគ្រប់គ្រងវា។
ខ្ញុំចង់និយាយថា ហេតុអ្វីបានជាយើងចង់សម្លាប់ ឬ នាំទុក្ខទោសដល់សត្វតូចៗមានរោមដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់និងមានភ្នែកធំៗទាំងអស់នេះ?
យោងតាមការសិក្សាដែលធ្វើឡើងដោយ Rebecca Dyer នៅសាកលវិទ្យាល័យយែល ការដែលឃើញរូបភាពនៃសត្វដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ទាំងនេះ វាដាស់ដល់សភាវគតិចម្បងរបស់យើងឲ្យថែទាំពួកវា។ ហើយដោយសារតែយើងមិនអាចប៉ះពាល់វាបានតាមរយៈរូបភាព និង មិនអាចលើកបីវាបាន វាធ្វើឲ្យយើងពិបាកទប់អារម្មណ៍។
ការមួរម៉ៅដែលយើងមិនអាចថែទាំសត្វនោះបានបញ្ចេញមកក្រៅក្នុងឥរិយាបថក្តៅក្រហាយដែលបណ្តាលឲ្យយើងចង់ឱបរឹតសត្វមួយនោះ។
សួរថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំលើករឿងនេះឡើង? នេះគ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍មួយនៃការដែលថា តើសភាវគតិចម្បងរបស់យើងបង្ហាញក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងដោយរបៀបណា? និងឧទាហរណ៍ថាតើអ្នកទីផ្សារអាចប្រើប្រាស់វាក្នុងការធ្វើសកម្មភាពដោយរបៀបណា។
ដើម្បីធ្វើការសាកល្បងតួនាទីអារម្មណ៍ក្នុងការសម្រេចចិត្តនិង ការសន្ទនា ការពិសោធមួយត្រូវបានធ្វើឡើងដោយ UCLA ហើយសាកលវិទ្យាល័យចចវ៉ាស៊ីនតោនជាអ្នកតាមដានសកម្មភាពខួរក្បាលរបស់អតិថិជន
ខណៈពេលដែលសម្លឹងមើលការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម។
អ្នកខ្លះប្រើលេខ និងរូបភាពពីក្រោយផលិតផលដើម្បីធ្វើការលក់ ឧទាហរណ៍ «កុំព្យូទ័រនេះមានអង្គចងចាំ ១៦ ហ្គីហ្គាបៃ»។ ដោយឡែកអ្នកដទៃទៀតហាក់ដូចជាមិនច្បាស់លាស់ដោយគ្រាន់តែបង្ហាញទេសភាពកំប្លែង ឬ សិចស៊ីដែលមើលទៅហាក់ដូចជាគ្មាអ្វីទាក់ទងជាមួយនឹងផលិតផលទាល់តែសោះ។
លទ្ធផលចេញមកដូចដែលអ្នកបានគិតទុកអីចឹង៖ ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មដែលមានការពិត និង រូបភាពបញ្ជាក់ធ្វើឲ្យមានសកម្មភាពច្រើនជាងក្នុងតំបន់សម្រេចចិត្តក្នុងខួរក្បាល។
ល្អណាស់! ពិតមែនទេ? ខុសហើយ
វាបែរទៅជាតំបន់ដូចគ្នានៃខួរក្បាលដែលចូលរូមក្នុងការសម្រេចចិត្តទីផ្សារក៏មានពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការទប់អាកប្បកិរិយាផងដែរ។ ន័យមួយទៀតចង់សំដៅថា ការពិតនិង រូបភាពជម្រុញតំបន់នៃខួរក្បាល ដែលការពារចំណង់
ទិញ។
នៅពេលដែលសិក្សាក្រុមកំពុងមើលពាណិជ្ជកម្មដែលទាក់ទាញអារម្មណ៍ សកម្មភាពក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលសម្រេចចិត្តនៃខួរក្បាលជាមួយនឹងក្រុមដទៃទៀតគឺមិនសំខាន់នោះទេ។ មានន័យថាពាណិជ្ជកម្មដែលមានលក្ខណៈមិនច្បាស់លាស់ហើយស្ទើរតែមិនពាក់ព័ន្ធនឹងផលិតផលលក់នោះអាចនាំឲ្យមានការទប់ចិត្តតិចជាងលើដំណើរការទិញ។
ដូច្នេះវាជាការប្រសើរក្នុងការមិនអើពើរមជ្ឈមណ្ឌលសម្រេចចិត្តទាំងអស់គ្នា ហើយបន្តជាមួយនឹងមជ្ឈមណ្ឌលអារម្មណ៍នៃប្រព័ន្ធខួរក្បាល។ អ្នកអាចបង្ហាញអតិថិជនរបស់អ្នកនូវអ្វីដែលកំប្លែងហើយវាជម្រុញការឆ្លើយតបអារម្មណ៍ក្នុងខួរក្បាលរបស់ពួកគេ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេហាក់ដូចជាចង់ទិញ។
របៀបប្រើប្រាស់រូបភាពដើម្បីបង្កើនការសន្ទនា៖
រូបភាពដែលត្រឹមត្រូវអាចបង្កើនអត្រាការសន្ទនាដោយការលេងជាមួយនឹងមនោសញ្ចេតនារបស់មនុស្ស។ ប្រសិនជាអ្នកធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាត្រូវ នោះពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាព។ ត្រូវចាំចំណុចនេះទុកក្នុងចិត្តនៅពេលជ្រើសរើសរូបភាពសម្រាប់គេហទំព័រ ឬអត្ថបទរបស់អ្នក។
រូបភាពវិជ្ជមាននឹងនាំមកនូវអារម្មណ៍វិជ្ជមាន ហើយរូបអវិជ្ជមាននឹងពាំនាំអារម្មណ៍អវិជ្ជមានផងដែរ។ មិនថាជាមុខមាត់ស្រស់ស្រាយ និងស្នាមញញឹមសប្បាយចិត្ត ឬក៏ជាចក្ខុវិស័យនៃអតិថិជនជាទីពេញចិត្តម្នាក់នោះទេ តាមរយៈការប្រើប្រាស់រូបភាពអ្នកអាចទាក់ទាញអ្នកបើកមើលក្នុងផ្នត់គំនិតត្រឹមត្រូវមួយសម្រាប់ការបម្លែង។
បើទោះបីជាមានការនិយាយបែបវិទ្យាសាស្រ្តអំពីរបៀបដែលយើងចុះចាញ់អារម្មណ៍របស់យើង អ្នកមើល និង អតិថិជនរបស់យើងមិនមែនល្ងង់ខ្លៅនោះទេ។ ពួកគេដឹងថារាល់សកម្មភាពដែលអ្នកធ្វើ គឺរំពឹងថាពួកគេនឹងចំណាយលុយជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនរបស់អ្នក។ ដូច្នេះអ្នកត្រូវក្តាប់ឱកាសឲ្យបាន។
ធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ល្អ សប្បាយរីករាយ មានមោទនភាព និង មានគេត្រូវការ ហើយប្រសិនបើគេយល់ព្រមជាមួយនឹងសារដែលអ្នកកំពុងតែបញ្ចុះបញ្ចូលហើយនោះ ពួកគេនឹងផ្សារភ្ជាប់ជាមួយហាងអ្នកប្រសើរជាងមុន។
៤. ស្វែងរករូបភាពសម្រាប់គេហទំព័រដ៏អស្ចារ្យពី Elements Massage
រូបភាពទាំងនេះមានប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់ ព្រោះវាមិនត្រឹមតែបង្ហាញថាក្រុមហ៊ុនត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះទេ ថែមទាំងធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត និង ធូរស្បើយផងដែរ។
អ្នកមិនអាចមើលរូបភាពទាំងនេះ ហើយមិនស្រមៃថា អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ល្អយ៉ាងណាជាមួយនឹងផលិតផលទាំងនោះទេ។ តើនរណាខ្លះដែលមិនចង់មានអារម្មណ៍ធូរស្រាល?
ចំណុចសំខាន់ៗ៖
ទោះបីជាក្នុងនាមជាមនុស្សយើងមិនស្រក់ទឹកមាត់នៅពេលឮសម្លេងកណ្តឹងពេលដាក់ម្ហូបក៏ដោយ ក៏ពួកយើងនៅតែជាទាសករនៃអារម្មណ៍ ក៏ដូចជាខួរក្បាលយ៉ាងចម្បងរបស់យើងដែរ។
ដោយការស្វែងយល់ថាតើខួរក្បាលរបស់យើងធ្វើការពឹងផ្អែកលើអារម្មណ៍កម្រិតណា នៅពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត អ្នកទីផ្សារអាចទាក់ទាញអារម្មណ៍របស់អតិថិជន ដើម្បីអួតផលិតផលរបស់គេ ក៏ដូចជាការលក់។
អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺត្រូវទទួលស្គាល់តម្លៃនៃការស្រាវជ្រាវផ្នែកសតិអារម្មណ៍ដែលមានក្នុងផ្នែកទីផ្សារ ហើយប្រើប្រាស់វាដើម្បីចាប់យកបេះដូងរបស់អតិថិជន មិនមែនចាប់យកក្បាលរបស់ពួកគេទេ។ ត្រូវមានគោលដៅក្នុងការបង្កើតញាណក្នុងការបំផុសគំនិតមួយក្នុងផ្នែកខួរក្បាលដែលស្វែងរកទំនាក់ទំនង និង ញាណនៃកម្មសិទ្ធិ ក៏ដូចជាបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្រដែលសង្កត់ធ្ងន់អំពីអារម្មណ៍។
សម្រួលពី៖ Dan Baum (,
អត្ថបទទាក់ទង